Je slimme huis draait om de Familie Acceptatie Factor

Frank Meeuwsen

En deze FAF, zoals hij afgekort heet, bestaat uit vier onderdelen.

“Sorry, something went wrong”

Frank MeeuwsenFrank MeeuwsenMaandelijks staat columnist Frank Meeuwsen stil bij de laatste ontwikkelingen op het gebied van smart homes en het Internet of Things. Deze maand: de Familie Acceptatie Factor van smart home-producten.Ik veer op van de bank en ben volledig uit de roman die ik zat te lezen. Laat op een donderdagavond, iedereen ligt al op bed en de TV staat uit. Er is geen muziek en toch besluit mijn Amazon Echo ineens deze mededeling te moeten doen.

Ik vrees echter welke Robot Uprising nu is gestart met dit loze bericht van de Echo.

Zondagochtend zitten we met het hele gezin aan de ontbijttafel. Een mooi moment om even wat rustige achtergrondmuziek op te zetten. Helaas weigert de Sonos dienst en hapert er soms een flard van een nummer door de boxen. Wat ik ook probeer via mijn smartphone, de enige interface om de Sonos te bedienen op dit moment, ik krijg de muziek niet aan de praat.

Ik weet inmiddels dat ik mijn Philips Hue-app niet laat in de avond moet updaten als iemand op bed ligt. Want het kán gebeuren dat de lampen plotseling aanspringen tijdens het updateproces.

De Familie Acceptatie Factor

Slimme huishoudelijke apparatuur is prachtig. Ik hou er echt van en wil het graag allemaal proberen. Maar ik heb te maken met de FAF: De Familie Acceptatie Factor. Dit gaat verder dan esthetiek, al is dat wel een belangrijke onderdeel van de formule. Hoe wordt de nieuwe gadget in de familie geaccepteerd? Dus buiten de vertrouwde demo-opstelling van de winkel of bij de eerste kennismaking op een ontwikkelaarscongres? Hoe houdt het zich in de échte-mensen-wereld? Daar kun je de FAF op loslaten. De FAF is geen keihard wiskundig model, maar een losjes opgebouwd mentaal concept met vier onderdelen.

Als er iets nieuws in huis komt, dan zijn dit de onderdelen waar het aan moet voldoen: schoonheid, functionaliteit, veiligheid en betrouwbaarheid.

Nu is schoonheid een kwestie van smaak. De één vindt het geen probleem om een halve serverkast in het TV-meubel te proppen, de ander heeft al moeite met het rode stand-by lichtje van de TV. Dus laten we daar niet te diep op in gaan. Maar in een gezin is het veel belangrijker of een nieuw apparaat bij de rest van de inrichting past dan wanneer je alleen woont en het misschien minder uit maakt.
Een apparaat wat niet in het huis past, te overheersend of teveel lawaai maakt: Lage FAF.

De Familie Acceptatie Factor bestaat uit vier onderdelen: schoonheid, functionaliteit, veiligheid en betrouwbaarheid Veiligheid is een onderwerp waar we al erg veel over horen. Het gaat hier niet alleen om het mogelijk ontploffingsgevaar van sommige apparaten. Maar vooral om de veiligheid van de data en de verbindingen. Hier sta ik op dezelfde voet als de rest van mijn gezin, we willen zoveel mogelijk zelf de controle houden. Het is werk in uitvoering zullen we maar zeggen… want controle staat op gespannen voet met functionaliteit en mogelijkheden.

Betrouwbaarheid

Functionaliteit en betrouwbaarheid zijn vaak het hete hangijzer. Want waarom moeilijk doen met apps en spraak om het licht uit te doen als je ook gewoon een vertrouwde klap tegen de muur geeft waar de lichtknop zit? Verandert het gezinsritme zó erg dat we een zelflerende thermostaat nodig hebben? Is er iets mis onze huidige koelkast? Een app voor de wasmachine, nee dank je…

Hoe meer een apparaat iets in kleine stappen overneemt waarbij we altijd kunnen terugvallen op de vertrouwde situatie, hoe hoger de FAF. Als we een apparaat hebben wat na installatie en gebruik eigenlijk op de achtergrond verdwijnt en gewoon zijn werk blijft doen, hoge FAF. Bijvoorbeeld afstandsbedieningen. Hoe minder knoppen en hoe beter de interface op het scherm (dank je wel Apple), hoe hoger de FAF.

Werkt iets goed, maar is het na een update om onbegrijpelijke redenen stuk? Lage FAF en vrees voor het voortbestaan van de gadget in je gezin.

Ik begrijp dat wel. Mijn eigen ervaringen met slimme apparaten zijn verre van vlekkeloos. Dat is altijd al zo geweest en ik vrees dat het altijd zo zal blijven. Door een lappendeken aan interfaces, protocollen en ego’s bij de makers zullen wij als consumenten opgescheept blijven zitten met lelijke apparaten die het soms gewoon niet doen. Die je uit frustratie een schop geeft en over vijf jaar voor een habbekrats op de vrijmarkt liggen: Gooi drie ballen op de kop van Willy en win een Google Home.

TV

Onze Amazon Echo ligt nu werkeloos in de kast, omdat hij simpelweg niet goed genoeg werkte Onze Amazon Echo ligt nu werkeloos in de kast, omdat hij simpelweg niet goed genoeg werkte. De Philips Hue-lampen gebruiken we om soms even een andere verlichting te krijgen (helder, comfortabeler). Maar discokleuren en allerlei andere fratsen? Nee hoor. De Sonos is inmiddels eens opnieuw gestart en lijkt het weer te doen. De vraag is voor hoe lang. Het meest belangrijke slimme apparaat in ons huis is tot op heden de router. Want die zorgt voor Netflix en Youtube op TV.

Ouderwetse lineaire, doch zelf-gekozen TV, ofwel bingewatchen. De FAF vliegt door het dak. Mijn gezin hangt voor de TV en ik upgrade stiekem de Sonos bridge. Hopelijk gaat het morgen beter…