Is 2019 het saaiste Formule 1-seizoen ooit?

Koen Vergeer

Winnen in de Formule 1 vergt een lange adem.

Mercedes domineert het Formule 1 seizoen 2019. We zijn inmiddels acht races onderweg en Mercedes heeft ze alle acht gewonnen. Zesmaal triomfeerde Lewis Hamilton, tweemaal Valtteri Bottas.

Koen VergeerKoen VergeerFormule 1 fanaat en autosport schrijver Koen Vergeer neemt je elk Grand Prix weekend mee in de roemruchte geschiedenis van de F1.Afgelopen zondag pakte het team alweer zijn zesde dubbelzege van het jaar op het circuit van Paul Ricard. Met overmacht. Bij de start reden de zilverpijlen weg, en ze werden niet meer teruggezien.

Na deze slaapverwekkende optocht ventileerden de fans en de media royaal hun frustratie.

Beleven we in 2019 het saaiste Formule 1-seizoen ooit?

Heersers

Een blik op de geschiedenis leert dat er altijd teams zijn geweest die gedurende één seizoen, of soms zelfs meerdere seizoenen, de Formule 1 domineerden. Meteen in het eerste jaar van het officiële wereldkampioenschap won Alfa Romeo alle zes de Grands Prix. Alleen omdat de 500 mijl van Indianapolis ook meetelde voor het kampioenschap (Formule 1-teams deden daar niet aan mee) behaalde Alfa geen honderd procent score.

In 1955 won Mercedes (ja, toen ook al…) vijf van de zeven wedstrijden op dominante wijze. Juan Manuel Fangio en Stirling Moss reden in hun zilverpijlen bijna elke race ver vooruit. Zoals hieronder op Zandvoort (alvast een voorproefje?):

In de jaren zestig was Lotus met achter het stuur Jim Clark een paar maal de baas. In 1963 scoorde Clark zes uit tien en in 1965 zeven uit tien races.

In 1988 was het team van McLaren superieur. Van de zestien races werden er maar liefst vijftien gewonnen. De zestiende, op Monza, ging verloren door een knullige fout van Ayrton Senna in de slotfase.

Met vijftien uit zestien heeft McLaren nog altijd het hoogste overwinningspercentage (93,8%). Mercedes bleef in 2016 steken op 90,5% (19 uit 21). Het fijne van 1988 was echter de onophoudelijke strijd tussen de McLaren-teamgenoten, Senna en Prost.

Dream-team

In de eenentwintigste eeuw lijkt er echter iets veranderd als het gaat om dominantie. De Formule 1 is altijd een technische sport geweest, maar in deze eeuw lijkt de technologie meer en meer de overhand te krijgen.

Auto’s gaan bijna niet meer stuk en voor elk onderdeel van de auto is een groep specialisten aan het werk. Met windtunnels, computers en simulatoren kan steeds meer tot in detail worden voorgekookt. En heeft een topteam eenmaal een technologische voorsprong dan geven ze die niet makkelijk meer uit handen.

Wanneer een uitzonderlijk coureur in zo’n topauto belandt dan wordt hij niet meer één of twee keer – maar meteen vier of vijf maal achtereen wereldkampioen.

Dat begon met het legendarische dream-team van Ferrari. In gang gezet door Niki Lauda ontwikkelde de Scuderia zich eind jaren negentig tot een geoliede machine. Het duurde een paar jaar (belangrijk om te onthouden!), maar vanaf 2000 was Ferrari bijna niet meer te kloppen.

Vijfmaal op rij werd Michael Schumacher kampioen. Met name in 2002 (11 uit 17) en 2004 (13 uit 18) was hij heer en meester.

Het was voor het eerst dat een team met één coureur zo langdurig de dienst uitmaakte in de Formule 1. De verbazing hierover, de lange weg er naar toe en het feit dat het (na eenentwintig jaar eindelijk weer eens) Ferrari was, deden de fans en de media pas na een paar jaar mopperen.

Toen kwamen de klachten: Schumacher was koud en arrogant, Ferrari won alleen maar dankzij pitstopstrategieën, de FIA hielp Ferrari als het nodig was en Ferrari werd voorgetrokken door bandenleverancier Bridgestone.

Een belangrijk moment was de teamorder in 2002 in Oostenrijk, toen Barrichello de zege aan Schumacher moest laten. Hoor het boegeroep bij het podium:

Uiteindelijk zorgde een verandering in het bandenreglement er voor  dat Schumacher en Ferrari werden verslagen. In 2005 werd banden wisselen verboden en prompt won Schumacher nog maar één Grand Prix (de farce in Indianapolis, waar alleen auto’s op Bridgestone banden startten).

Na Schumacher duurde het even, maar in 2010 greep Red Bull de macht. Sebastian Vettel pakte vier titels op rij. Maar ook Red Bull had een paar seizoenen nodig gehad om alle ingrediënten bij elkaar te krijgen.

Met name de inbreng van Adrian Newey was cruciaal. Geniale aerodynamische vondsten van Newey leidden ertoe dat Red Bull jaren kon domineren. Met name in 2011 (11 uit 19) en 2013 (13 uit 19) was Vettel niet te verslaan.

Destijds kwam er al snel kritiek. Vooral op Vettel. Hij had een superieure auto en zou slechts kunnen winnen als hij vanaf het begin de leiding had en het racetempo kon managen.

Stercoureur

Opnieuw maakte een reglementswijziging een abrupt einde aan een periode van alleenheerschappij. De nadruk op de aerodynamica werd verschoven naar de motor.

In 2014 werden de hybride-motoren ingevoerd, en sindsdien is Mercedes aan de macht. Vergeet echter niet dat Mercedes vóór 2014 al vier seizoenen bezig was om alles op de rit te krijgen. Pas in 2012 werd er voor het eerst een Grand Prix gewonnen:

Een belangrijke rol speelde Niki Lauda, net als eerder bij Ferrari. Hij haalde Lewis in 2013 naar Mercedes. En als drievoudig wereldkampioen had hij ook het charisma om de bij McLaren ontspoorde stercoureur weer in het gareel te krijgen.

Aanvankelijk was Mercedes in 2014 het enige team dat een fatsoenlijke hybride-motor in elkaar wist te zetten. De vraag was of de concurrentie de achterstand snel kon inlopen. Dat gebeurde niet.

Gelukkig was er nog het seizoen 2016 waarin Nico Rosberg erin slaagde zijn levenslange kwelgeest voor één keer te verslaan. Niet voor niets riep dat seizoen herinneringen op aan de strijd tussen Prost en Senna.

Het werd nog eens extra gekruid door young gun Max Verstappen. Wat een geweldig seizoen was dat. Fans en media hadden niets te klagen.

https://www.youtube.com/watch?v=9r7E9CUphFQ

Hergroeperen

Intussen sloop Ferrari dichterbij. Het seizoen 2018 was een ware krachtmeting tussen de twee zwaargewichten, Ferrari en Mercedes. Niks saais aan, ook al won uiteindelijk Mercedes. Alwéér.

Precies nu twee uitdagers zich hergroeperen beleeft Mercedes een ultrasterk seizoen Omdat het Ferrari niet lukte Mercedes te verslaan werden voor 2019 de kaarten opnieuw geschud: een nieuwe teamchef, een nieuw, jong talent in de auto. Voor Ferrari is 2019 in wezen een overgangsjaar.

Net als voor Red Bull, dat hoopt met Honda naar voren te komen. Dat heeft tijd nodig. Denk nog maar eens aan de jaren die Ferrari, Red Bull en ook Mercedes nodig hadden om alles op z’n plaats te krijgen voor ze de macht grepen.

Maar ja, precies nu de twee uitdagers zich even hergroeperen, beleeft Mercedes een ultrasterk seizoen. Aerodynamisch hebben ze alles voor elkaar, ze krijgen de nieuwe banden met het dunnere loopvlak beter dan wie ook aan de praat en ze hebben nog steeds best een aardige krachtbron. Acht uit acht inmiddels…

Saai? Ik vind van niet.

Winnen in de Formule 1 vergt een lange adem. Van de teams en soms ook van de fans Nee, de race in Frankrijk was niet de beste. Maar in het voetbal wordt het ook wel eens bloedeloos 0-0 en in de Tour kun je ook heel veel etappes zonder iets te missen overslaan. Maar denk nog even aan de pech voor Leclerc in Bahrein of aan hoe hij zich á la Max vergaloppeerde in Bakoe, denk aan de uitglijder van Vettel in Canada. Drama genoeg.

Als je alleen maar wilt dat Max wint, ja dan heb je het momenteel zwaar met de Formule 1. Maar ook als je wilt dat er eens een andere auto dan zo’n zilveren wint.

Winnen in de Formule 1 vergt een lange adem. Van de teams en soms ook van de fans.

Pure winst

Er is, tot slot, wel één ding dat zorgen baart. Normaliter zou een reglementswijziging de Formule 1 na jaren van Mercedes-heerschappij kunnen opschudden. Vaak is dat een kwestie van politiek.

In 2005 schaarde een meerderheid van de teams zich achter Michelin om een wijziging in het bandenreglement door te drukken en was het gedaan met de tirannie van Schumi, Ferrari en Bridgestone.

Een Formule 1-team moet zijn zaakjes op drie terreinen op orde moet hebben: technologisch, economisch en politiek Ook nu wordt er veel gepraat over het wijzigen van reglementen. Maar het ontbreekt de Formule 1 momenteel aan leiderschap en visie. Voorgenomen veranderingen aan de motor worden door de grote, winnende teams tegengehouden. Op korte termijn is het bevriezen van het reglement misschien goedkoper en geeft het de teams normaal gesproken de kans om op een gelijk niveau te komen.

Maar met de complexiteit van de hybride-formule lijkt het daar vooralsnog niet op. Hoe lang zijn Honda en Renault nu al bezig om Mercedes te achterhalen? Ik denk dat een versimpeling van de motor de Formule 1 op termijn goedkoper maakt, spannender en ook nog eens luider – pure winst.

De beslissingen over de reglementen zijn echter voor de zoveelste keer uitgesteld, inmiddels tot oktober. In zijn boek Total Competition vertelt Ross Brawn dat een Formule 1-team zijn zaakjes op drie terreinen op orde moet hebben: technologisch, economisch en politiek.

Ik denk dat de meeste strijd in de Formule 1 momenteel plaatsvindt op dat laatste terrein. Wordt vervolgd.

Het boek MaxMania van Koen Vergeer is nu verkrijgbaar!

In de nieuwste aflevering van onze Formule 1-podcast ‘F1 Spoiler Alert’ bespreken Marjolijn en Johan ook de dominantie van Mercedes dit seizoen. Luister hieronder mee of abonneer je op F1 Spoiler Alert via je favoriete podcast app:

Fotografie: cristiano barni / Shutterstock.com / Red Bull Content Pool
Gifjes via Giphy