Een activity tracker met alle belangrijke karakteristieken van een smartwatch, het klinkt haast te mooi om waar te zijn. Toch is het exact wat Samsung voor ogen lijkt te hebben met de recent gelanceerde Gear Fit. Stappen tellen, hartslag meten en je WhatsApp-berichten lezen op een fullcolour display voor een prijs die slechts een paar tientjes hoger ligt dan een FuelBand. Dat klinkt haast te mooi om waar te zijn…
Comfortabel en fraai vormgegeven
Als het gaat om looks is de Fit een schot in de roos. De armband met zijn 1.8” touchscreen is een forse stap verder dan LED-displays van bijvoorbeeld de Fitbit Force of Nike’s Fuelband.
Het scherm is helder en is van alle hoeken goed af te lezen, ook in het felle buitenlicht. De lichte buiging in het scherm zorgt er voor dat de Fit comfortabel om je pols valt en minder ‘bonkig’ voelt dan bijvoorbeeld een standaard horloge. Sowieso is de Fit een comfortabele tracker om te dragen.
Het apparaatje is vederlicht en de rubberen band waarmee je tracker om je pols doet irriteert niet, ook niet wanneer deze nat is van bijvoorbeeld zweet of de douche.
Flinke batterij
Mijn grootste angst bij het zien van de Gear Fit was de batterijduur. Samsung’s eerste smartwatch, de Galaxy Gear, bleek niet bepaald gezegend met een fantastische batterijduur. Zo’n glashelder touchscreen geeft dan vooraf vooral de rillingen.
Niets is echter minder waar: de Fit heeft een indrukwekkende batterijduur en gaat gemiddeld zo’n 3 dagen mee op een volle batterij. Dit is overigens volledig afhankelijk van hoe druk je die dag bent, op dagen dat ik geen talloze smsjes en telefoontjes kreeg ging de Fit zelfs vier hele dagen mee.
Daarmee komt de Fit nog steeds niet in de buurt van de batterijduur van concurrenten op de markt, maar zoals gezegd is een groot deel daarvan terug te herleiden naar het scherm van de band. Gelukkig maar, want net als bij de Galaxy Gear moet ook de Fit opgeladen worden met een aparte soort lader, een soort cradle waar je de fit in kan klikken.
Onhandig, want het zorgt voor wéér een aparte lader in huis of je reistas en het voegt feitelijk niets toe. Het ontwerp van de Fit laat alle ruimte voor een microUSB ingang om een standaard lader te kunnen gebruiken.
Maar wat is de Gear Fit nu precies?
De schitterende vormgeving, flinke batterij en het comfort van dragen zijn de grootste pluspunten van de Gear Fit en daarvoor mag Samsung gecomplimenteerd worden. Wie zichzelf door de marteling van het dragen van een FuelBand wist te werken, kan zijn geluk niet op met de Gear Fit.
Maar deze pluspunten helpen me niet bij het helder krijgen van de vraag die ik als sinds de introductie in mijn hoofd heb: wat is de Gear Fit nu eigenlijk precies? Samsung positioneert de Fit als een gadget voor sporters, een fitness tracker die uiteraard wel 24/7 gedragen kan worden.
Dat is een opvallende dualiteit en dat zie je terug wanneer je met de verschillende features van de Fit aan de slag gaat. Als activity tracker vinkt de Gear Fit alle opties: de armband heeft een stappenteller, kan je slaap monitoren, heeft een hartslagmeter en is waterdicht genoeg om te dragen tijdens het douchen of flink mee aan het zweten te raken. Het is echter de manier waarop de Fit die features inzet die wringen.
S Health als achilleshiel
Om te beginnen werkt de Gear Fit alleen samen met Samsung’s eigen S Health app die, hoewel hij er al een tijdje is, nog altijd aanvoelt als een eerste probeerseltje met een app als deze. De app kan op geen enkele manier concurreren met dezelfde type apps die bijvoorbeeld Nike, Fitbit en Jawbone bieden. Er is ook geen optie om data van bijvoorbeeld Foodzy of Runkeeper te importeren naar de app.
Daarnaast kun je de app alleen gebruiken in combinatie met hardware van Samsung, dus je Fitbit Aria of Withings Body Monitor zijn zinloos, mocht je besluiten om de Gear Fit te gaan gebruiken als middelpunt van je self tracking. Mocht je jezelf over die eerste drempels heen zetten, wordt pas echt duidelijk dat de huidige versie van S Health een achilleshiel is in de fitness-propositie van de Gear Fit.
De app synchroniseert slecht met de armband en wanneer je uiteindelijk alle gegevens in de app hebt, is er nauwelijks iets zinvols uit de saaie grafieken te halen. Zonde, want de kansen om het verschil te maken in deze markt liggen wat mij betreft niet persé op het gebied van hardware, maar juist de software en het bieden van inzichten.
Actief aansporen tot activity tracking
Een ander groot verschil met betrekking tot bijvoorbeeld Fitbit en Jawbone is het feit dat je de Gear Fit zelf zult moeten vertellen dat hij je activiteiten moet vastleggen. Eenmaal uitgepakt doet de Fit nog helemaal niets, je zult in het menu van de armband zelf de stappenteller moeten activeren.
In navolging van andere armbanden zul je ook bij de Fit merken dat hij alles behalve accuraat omgaat met die getelde stappen. Waar de foutmarge in het meten van echte stappen van de Fitbit Force een enorme verbetering was ten opzichte van de Flex, hangt de Gear Fit een beetje rond het niveau van Nike’s FuelBand.
In de ochtend opstaan, een ontbijt eten en een kop koffie drinken levert dus al snel meer dan 2000 stappen op en hoewel dat natuurlijk lekker aantikt in je doelstelling om 10.000 stappen per dag te zetten (en die mooie medaille op het scherm van de Fit te bewonderen), is het natuurlijk niet bijster accuraat.
De ingebouwde hartslagmeter is op papier een mooie feature, maar blijkt in de praktijk een beetje een lastpak. De meting duurt lang en gedurende dat proces zul je je arm/pols volledig stil moeten houden om tot een resultaat te komen. Ook hierin blijken er vaak verschillen in de meting met bijvoorbeeld TomTom’s Multi-Sport Cardio en de Basis Smartwatch
Semi-smartwatch
Moeten we de Gear Fit dan meer beoordelen als een smartwatch? Wat mij betreft zeer zeker ook niet. De Fit beperkt zich tot het aannemen of weigeren van telefoongesprekken en het bekijken van push-notificaties van smsjes of apps als Facebook, WhatsApp, CNN of de NOS. Je kunt verder niets met deze notificatie, behalve ze lezen en verwijderen.
Ook het direct verwijderen van e-mail of smsjes is niet mogelijk vanaf de Gear Fit, sterker nog: de berichtjes blijven ook gewoon als ‘ongelezen’ op je telefoon, zelfs wanneer je ze ‘opent’ op de Fit. Niet dat je geneigd bent om veel te lezen op de Fit, daar is het smalle schermpje duidelijk niet voor bedoeld.
Twee gedachten, één prachtig bandje
Het is duidelijk dat de Gear Fit hinkt op twee gedachten en daardoor feitelijk aan beide kanten niet voor de volle mep weet te scoren. En dat is hartstikke zonde, want de Gear Fit is een prachtig ontworpen gadget met bakken potentie.
Dat betekent dat we de Fit dus ook moeten vergelijken met twee soorten hardware. Als smartwatch is het simpel: de Fit kan niet tippen aan de Gear 2 of Gear 2 Neo, al is hij zelfs in beperkte capaciteit nog een hele stap voorwaarts op de originele Galaxy Gear als horloge.
Als fitness tracker wint de Gear Fit het echter wat mij betreft met gemak van de FuelBand en Fitbit-armbanden. Het apparaat ziet er niet alleen fantastisch uit, het is super licht en vele malen comfortabeler dan de banden van Nike en Fitbit.
Wanneer je de gebrekkige accuratesse van een meting om de pols voor lief neemt (wederom: een dagje wild stukjes typen levert je zo 5000 stappen op!) mag het prijskaartje van €199 tegenover zijn concurrenten zeker geen drempel zijn.
Misschien is de Samsung Gear Fit nog wel het beste te omschrijven als ‘alles wat de Fitbit Force had moeten zijn’.
