Daniël Ernst (The Shoebox Diorama): 'Verwondering, dat wil ik mensen meegeven'

Dirk Wolthuis

The Shoebox Diorama: waar pragmatisme en idealisme bij elkaar komen.

Voor Daniël Ernst is virtual reality geen wereld veranderend concept of heilig middel op het gebied van therapie; VR is simpelweg een manier voor hem om zich te uiten en zijn kennis van 3D-technieken te combineren met zijn liefde subtiele verhaalvertelling. Hij kwam recentelijk in het nieuws doordat zijn producties, The Shoebox Diorama, genomineerd is voor de Vision VR/AR Awards 2016 in de categorie Best Film/Interactive Story.

Daniël ErnstDaniël ErnstDaniël Ernst is een zelfstandige virtual reality-ontwikkelaar die interactieve 'kijkdozen' maakt. Een mooie combinatie tussen kunst en techniek. Voor Daniël Ernst viel alles op zijn plek toen hij voor het eerst in aanraking kwam met virtual reality. Voordat hij voor zichzelf begon, was Ernst werkzaam bij Triumph Studios, een traditionele game-ontwikkelaar die onder ander verantwoordelijk was voor de games Overlord en de Age of Wonders-serie. Daarna maakte hij de game Cargo Commander samen met een oud-collega van Triumph Studios. Toen deze naar het buitenland vertrok stond Ernst er alleen voor. Omdat hij vanuit zijn opleiding veel ervaring en kennis heeft over 3D-modellen en effecten was zijn eerste project snel besloten. Voor de eerste Kickstarter-versie van de Oculus Rift ontwikkelde Daniël Ernst een moderne variant van de Viewmaster: de Oculus Rift Stereo Viewer. Met deze applicatie kunnen de eigenaren van een VR-bril op een speelse manier 3D-foto’s terug kijken. “Omdat ik er op dit moment helemaal alleen voor stond, had ik deze applicatie eigenlijk zo in elkaar gezet.”

Interactieve kijkdozen

Vervolgens begon Ernst aan The Shoebox Diorama, een groot project dat hij momenteel aan het afronden is. Het zijn interactieve kijkdozen die op een hele subtiele manier de gebruiker een verhaal vertellen door de interactie tussen henzelf en de omgeving.

Ik moest er echt achter komen wat wel en niet werkt in VR - Daniël ErnstThe Shoebox Diorama bestaat momenteel uit drie ervaringen: ‘Blocked In’, ‘Der Grosse Gottlieb’ en ‘The Marchland’. De keuze de VR-ervaring op te delen in verschillende onderdelen is zowel een artistieke als pragmatische keuze. “In elk diorama probeer ik mensen opnieuw te verrassen. Ik moest er achter komen wat wel en niet werkt in VR, dus daarom probeer ik in elk diorama iets nieuws. Dat geeft me ook de ruimte om in ieder diorama nieuwe technieken toe te passen en beter de leren programmeren.”

Op zijn eerste productie, Blocked In, kreeg Daniël Ernst hele positieve reacties en hebben mede-ontwikkelaars gezegd dat het een reden was voor hen om te beginnen met virtual reality. Hij begon al aan het einde van 2013 aan het project en was toen voornamelijk bezig met het oplossen van (technische) problemen.

Wat hem vooral motiveerde was de emotionele reactie van mensen als zij zijn demo uitprobeerden. “In mijn tweede diorama, Der Grosse Gottlieb, maakte ik daar bijvoorbeeld gebruik van door de sterren erg dichtbij de speler te positioneren. Op deze manier proberen ze de ongrijpbare sterren te grijpen wat een bepaalde emotie teweegbrengt. Op deze manier probeer ik verhalen op een hele subtiele manier te vertellen.”

Ik ontwikkel een soort van beeldtaal - Daniël ErnstIn zijn meest recente diorama, The Marchland, heeft Daniel Ernst deze formule nagenoeg geperfectioneerd. De VR-ervaring is de ideale combinatie tussen het uitdagen van de speler om de omgeving te verkennen waardoor mensen op een hele subtiele en minimale manier het verhaal ontdekken. De HTC Vive-controllers zijn niet zichtbaar in het spel, maar kunnen wel gebruikt worden voor interactie met de omgeving.

“Er is geen gesproken woord nodig, want mensen kunnen het ervaren. Ik ontwikkel eigenlijk een soort van beeldtaal in deze diorama’s, bepaalde regels om een verhaal te vertellen. Op deze manier hoef ik de gebruiker niet te veel bij de hand te houden en kunnen ze zelfstandig het verhaal ontdekken.”

Hoe staat VR er nu voor?

Het is de bedoeling dat The Shoebox Diorama via Steam verkocht gaat worden als de HTC Vive daadwerkelijk op de markt is. Ernst kiest voor dit platform omdat de combinatie van bedrijven (HTC en Valve) beter bij zijn project passen. “HTC en Valve hebben een duidelijkere doelgroep, namelijk gamers. Zij beschikken vaker over een geschikte PC dan de doelgroep waar Oculus zich op richt. Daarnaast heeft Valve al vaker aangetoond meer ruimte te bieden voor artistiekere producties.”

Wel betekent dat dat Daniël Ernst nu enigszins in een onzekere periode zit. Want wanneer de HTC Vive Pre precies uit gaat komen is nog niet bekend. Dus ook wanneer zijn VR-productie voor de eerste keer over de digitale toonbank gaat, is nog niet bekend.

“De prijs van de Oculus Rift is me erg tegengevallen. Ik hoop dat HTC de bril met verlies gaat verkopen tussen de 300 en 400 euro. Dat zou kunnen aangezien ze wellicht geld terug gaan verdienen door games te verkopen en daar meer op te verdienen. Maar stiekem vrees ik dat de HTC Vive ongeveer hetzelfde gaat kosten als de Oculus Rift.” Die bril kost in Nederland 699 euro.

'Ik wil mensen een stukje verwondering meegeven'

Wat gaat VR ons in de toekomst bieden?

Of iedereen ooit een eigen VR-bril gaat bezitten durft Daniel Ernst niet te zeggen. Daarmee is hij een stuk meer ingetogen dan de andere ontwikkelaars die ik heb gesproken in het kader van deze serie over virtual reality. “Iedere VR-bril heeft zijn eigen segment”, legt hij uit.

“HTC richt zich op de gamer-gamer, Oculus meer op algemene medialiefhebbers met 360-gradenvideo en Google op iedereen die het een keer wil proberen. Mijn moeder gaat nooit een computer kopen van 1500 euro en een bril van 700 euro voor virtual reality. Het is een spannende markt, dat is aan de ene kant charmant, maar aan de andere kant doodeng.”

Waar Ernst wel meer duidelijkheid over denkt te hebben is hoe de virtual reality-bril er in de toekomst eruit gaat zien. “De virtual reality-bril komt er niet. Ik denk dat het een combinatie gaat worden tussen augmented reality en virtual reality waar je makkelijk kunt wisselen. Ik verwacht dat die twee stromingen samengaan in één superapparaat.”

Daarnaast is het voor Ernst wel duidelijk wat hij wil bereiken in het virtual reality-medialandschap. “Er komen waarschijnlijk veel VR-producties die om geweld of pornografie draaien. Het is niet dat ik niet kan genieten van het schieten van zombies, maar ik wil graag mensen een stukje verwondering meegeven. Die verwondering die ik zelf ook ervoer toen ik met behulp van een viewmaster foto’s van Alkmaar uit de jaren ’60 terugkeek.”

Dit artikel is de derde uit een serie die we maken over mensen en bedrijven die bezig zijn met virtual reality-toepassingen. Lees deel één met Avinash Change van WeMakeVR en deel twee met Bart Kok van The Virtual Dutch Men. Daarnaast hebben we vorige week ook een aflevering van Rush Talk gemaakt over virtual reality.