Het Formule 1-circus nadert Europa. Azerbeidzjan is aan de beurt. Toch zullen er nog heel wat geesten meekomen uit China. Goede en kwade. Je moet vooruitkijken, zegt iedere sporter, maar zo eenvoudig is dat niet. Na de botsing met Vettel in China heeft Max Verstappen flink wat kritiek over zich heen gekregen.
Koen VergeerFormule 1 fanaat en autosport schrijver Koen Vergeer neemt je elk Grand Prix weekend mee in de roemruchte geschiedenis van de F1.Logisch. Het was een dure fout. Max heeft een mogelijk gewonnen race met een ongeduldige actie weggegooid.
De kritiek wordt echter ook gekleurd door de afzender. Je hoefde het Italiaans niet machtig te zijn om het oordeel in Ferrari-land te begrijpen. Ook in Duitsland en Engeland waren de commentaren niet mild.
In Nederland wordt Max vooral in bescherming genomen. En dat mag ook wel. Critici en haters vergeten te gemakkelijk wat Max de voorgaande raceseizoenen allemaal heeft laten zien. Max heeft nog een hoop krediet.
Ik was vooral verbaasd over de hardheid van Niki Lauda. Lauda heeft zich de afgelopen jaren vaak bijzonder lovend uitgelaten over Max. Maar na China trok de drievoudige wereldkampioen een ronduit boosaardige conclusie: “Max leert niets. Goede coureurs zie je juist door hun fouten groter worden, maar Max wordt slechts kleiner. Het heeft misschien iets met intelligentie te maken.”
Heel venijnig. Ik denk eigenlijk dat Lauda het expres doet. Omdat Max eind vorig jaar zijn contract met Red Bull heeft verlengd en dus niet naar Mercedes is gekomen, is hij nu een lastige tegenstander, die zo snel mogelijk moet worden platgedrukt. Max moet zich vooral niet op stang laten jagen door dit soort teksten.
Toch zal er in de aanloop naar de race in Azerbeidzjan van alles door Max’ hoofd rond spoken. Twintig jaar, en de hele wereld kijkt toe en heeft een mening. En de pijn van de weggegooide wedstrijd is niet zomaar verdwenen. Volgens zijn vader Jos hoeft Max zijn rijstijl niet te veranderen, maar moet Max voortaan wel iets meer nadenken. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik denk dat in een split-second sport als de Formule 1 iets meer nadenken juist grote invloed heeft op de stijl. Het gaat om de juiste balans tussen compromisloos aanvallen en strategisch nadenken. Lastig, als je gewend bent altijd meteen naar voren te stormen. Hier ligt misschien ook een rol voor Max’ race-engineer.
Na afloop van de wedstrijd in China gaf Max – voor het eerst – volmondig toe dat het zijn fout was geweest. En ook het Red Bull-team zegt steeds meer waar het op staat. Volwassen worden heet dat.
De dure les in China kan wel eens een keerpunt betekenen in de Formule 1-carrière van Max. Want anders dan de boze Lauda denk ik dat Max de intelligentie om hier van te leren wel degelijk in huis heeft.
Tricky labyrint
De race in Azerbeidzjan kan zomaar een wedstrijd worden waarin het goed lezen van de race van doorslaggevend belang kan zijn. Het tricky labyrint door de straten van Bakoe heeft genoeg verrassingen in petto. De Formule 1 doet voor de derde maal de glinsterende hoofdstad op de rand van de olievelden aan.
Inmiddels klinkt er in Bakoe al het geklaag over de enorme kosten. Het is nog maar de vraag hoe lang de race op de kalender zal blijven staan. Het circuit is een baan van extremen.
Enerzijds zijn er de vele saaie, haakse bochten, anderzijds is er het avontuurlijk slingerende op en neer-gedeelte naast de oude stadsmuur.Enerzijds zijn er zeer smalle, langzame stukken, anderzijds is er het superlange volgastraject waar 370 km/u en meer gehaald wordt.
Het rechte stuk dicteert voor de auto’s een afstelling met weinig downforce, wat ze natuurlijk instabieler maakt bij het remmen en in de bochten.
Rij hieronder een rondje mee met Räikkönen
Knotsgekke race
Zoals de korte geschiedenis van de Grand Prix laat zien kan het in Bakoe twee kanten op. In 2016 was de Grand Prix van Azerbeidzjan een van de saaiste wedstrijden van het seizoen, waar nauwelijks werd ingehaald. Alleen omdat Hamilton het hele weekend liep te rommelen met de afstelling gebeurde er nog iets.
Vorig jaar was het echter de meest tumultueuze race van het jaar, met safety car-fases, code rood, een heleboel blikschade en een onverwachte winnaar. Achteraf was zo’n beetje iedereen van mening dat ze deze knotsgekke wedstrijd makkelijk hadden kunnen winnen. Zelfs Alonso beweerde met een stalen gezicht dat de zege voor McLaren-Honda had moeten zijn… De race begon al meteen met een botsing tussen Räikkönen en Bottas:
