Danah Boyd: de virtuele wereld is niet zo gevaarlijk voor jongeren als de media doen voorkomen

Veel ouders zijn bang voor de mogelijke gevaren van de virtuele wereld. Zoals cyberpesten, online pornografie of andere vormen van lastigvallen. Danah Boyd, die al meer dan een decennium de gewoontes van jongeren op internet onderzoekt, stelt in een interview met de Telegraph dat die gevaren wel meevallen.

De opkomst van smartphones en sociale netwerken hebben het voor jongeren steeds makkelijker gemaakt om een virtueel leven te leiden. Ouders maken zich zorgen over wat er gebeurt in deze nieuwe ongereguleerde, sociale ruimtes waarin jongeren zich begeven. Misschien praten hun kinderen wel tegen verkeerde mensen, worden ze lastiggevallen of zien ze pornografische beelden.

Volgens Danah Boyd, digitaal antropoloog en auteur van het nieuwe boek “It’s Complicated: The Social Lives of Networked Teens”, is er de afgelopen jaren weinig veranderd. Boyd onderzoekt het online leven van jongeren en ze stelt dat de interesses van jongeren al sinds de jaren ’50, toen de woorden “tiener” en “jongere” werden geïntroduceerd, als gevaarlijk worden afgedaan.

[…] Each generation’s tastes in fashion, music and media prompted predictions of delinquency, danger and societal dissolution.

Bovendien stelt Boyd in het interview, dat er in het publieke debat rondom het digitale leven van jongeren geen ruimte is voor de stem van jongeren zelf. Hoewel Boyd in haar boek werk van sociologen zoals Michel Foucault en Erving Goffman citeert stelt ze om die reden de interviews met 166 Amerikaanse jongeren centraal.

Jongeren van vandaag, zegt Boyd, willen dezelfde dingen als altijd: een connectie maken met anderen, zichzelf uitdrukken en casual met elkaar chatten. Sociale media zijn cruciaal voor jongeren van deze tijd omdat hun fysieke vrijheid juist steeds meer beperkt wordt: “teens have far fewer places to be together in public than they once did”.

In veel winkelcentra mogen bijvoorbeeld geen jongeren meer hangen en ze hebben drukke dagen na school vol huiswerk, sport-activtiteiten en andere lessen. Volgens Boyd zouden jongeren veel liever echt met elkaar afspreken maar hun drukke levens, beperkte vrijheid en ouders angsten maken dat soort afspraken steeds moeilijker.

Many parents wonder, ‘Why are my kids tethered to their phones?’ But most aren’t compelled by gadgetry, they’re compelled by friendship; the gadgets are primarily a means to a social end.

Het lijkt misschien alsof jongeren de hele tijd op hun telefoon zitten en asociaal gedrag vertonen maar volgens Boyd is dat gedrag juist erg sociaal. Een gevoel van verbondenheid is cruciaal voor eenzame jongeren die online eindelijk gelijkgestemden hebben gevonden.

Sommige ouders hebben de neiging om de sociale media van hun kinderen te monitoren. Maar de meeste jongeren zijn juist op zoek naar privacy. Boyd geeft toe dat er momenten zijn dat het handig is om het wachtwoord van je kinderen te hebben maar daarbij is wederzijds respect erg belangrijk. Ze stelt bij wijze van oplossing voor om de wachtwoorden van alle familieleden in een spaarvarken te bewaren:

If you really do need to smash it, you can, but you’re making a symbolic yet important gesture that trust
and respect is there.

Boyd pleit echter wel degelijk voor educatie op het gebied van technologie. Het feit dat jongeren opgroeien in de huidige wereld betekent niet dat ze meteen goed en verantwoordelijk om kunnen gaan met alle nieuwe technologieën. Er simpelweg van uitgaan dat jongeren dit soort technologieën uit zichzelf wel zullen leren gebruiken omdat ze jong zijn, is schadelijk, zegt Boyd.

Verder benadrukt Boyd dat (cyber)pesten niet erger is geworden sinds de opkomst van digitale technologieën en dat het percentage seksuele misbruiken dat zijn oorsprong vindt op internet erg laag ligt. Boyd stelt bovendien dat “sexting” en provocatieve “selfies” geen gevolg zijn van het internet maar een spiegel van de hedendaagse cultuur: jongeren die dat soort foto’s van zichzelf online plaatsen, proberen simpelweg popsterren zoals Kim Kardashian na te doen.

Het is dus wel degelijk belangrijk dat ouders hun kinderen goede voorlichting geven over zaken als privacy en verantwoordelijk op het internet maar het is voornamelijk belangrijk dat er vertrouwen, respect en communicatie is in de relatie tussen ouders en kinderen. Alleen dan kun je als ouder je kind ondersteunen bij de mogelijke vriendschapsissues die ze ondervinden door dit soort technologieën.

Lees het hele interview met Danah Boyd hier.