Met behulp van twee soorten satellietdata hebben wetenschappers onderzocht hoe snel Venetië zinkt en hoeveel daarvan bepaald wordt door de natuur en hoeveel veroorzaakt wordt door menselijk gedrag.
Voor dit onderzoek is gebruik gemaakt van twee soorten satellieten: oudere en nieuwere satellieten. De oudere satellieten, actief van 1992 tot 2010, leveren data van het gemiddeld aantal millimeters dat Venetië zinkt per jaar door natuurlijke omstandigheden. Deze natuurlijke omstandigheden zijn de positie van Venetië dichtbij de zee en de van nature zachte ondergrond waar de stad op gebouwd is.
De nieuwe satellieten geven een beeld van de niet-natuurlijke zinking van Venetië. Dit is berekend door de zinking van de laatste vier jaar af te trekken van de gemiddelde zinking. De wetenschappers argumenteren dat dit verschil veroorzaakt moet zijn door menselijk handelen.
Conclusie is dat de gemiddelde natuurlijke zinking ongeveer 1 mm per jaar is. Zinking door menselijk handelen kan oplopen tot wel 10 mm (rood in bovenstaande afbeelding). Hier staat tegenover dat dankzij menselijk handelen ook zinking voorkomen wordt (groen in bovenstaande afbeelding). Zoals te zien is in onderstaande afbeelding, gebeurt dit vaak om oude gebouwen te beschermen. Onderstaande afbeelding is een close-up van het blauwe kader in de afbeelding hierboven.
De resultaten van dit onderzoek zijn gepresenteerd in het wetenschappelijk tijdschrift Scientific Reports van 26 september.