Halverwege de Grote Prijs van Duitsland, afgelopen weekend, was het Formule 1-seizoen exact halverwege. Vettel reed onbedreigd aan de leiding. Ferrari leek het momentum in de titelstrijd te grijpen. Tot het alsnog begon te regenen in Hockenheim en een paar ronden later alles anders was.
Typerend voor het seizoen 2018. Hoog tijd om de balans op te maken. Wie wordt er dit jaar wereldkampioen? En waarom? Wat kan Max nog? Hoezo Honda?
En tenslotte: waarheen met Kimi? Want ja, ook het silly season is losgebarsten.
Dominosteentjes
In de winter dacht ik, gezien de races eind vorig seizoen, dat Max Verstappen in 2018 mee zou kunnen doen om de wereldtitel. Ik denk dat Max dat zelf ook gedacht heeft. Zijn mentor Helmut Marko sprak het zelfs hardop uit.
Maar toen zat Max in Australië ineens vast achter Kevin Magnussen in een Haas! Kevin wie? In een wat? Vanaf dat moment kreeg Max haast. Hij probeerde verloren tijd en punten goed te maken, waardoor de fouten als dominosteentjes tegen elkaar aanvielen.
Missers in Australië, Bahrein en een weggegooide kans op de zege in China:
https://www.youtube.com/watch?v=Wb8jYvl-2fI
Daarna volgde de botsing met teamgenoot Ricciardo in Azerbeidzjan. De kritiek was niet mals. In binnen- en buitenland.
Niki Lauda twijfelde ernstig aan Max’ leervermogen: hij zag de kampioen-in-spé alleen maar kleiner worden. Lauda was het jaar 1974 zeker vergeten. In dat jaar rook hij bij Ferrari voor het eerst aan de wereldtitel, maar verspeelde te veel punten door zijn gretigheid, zoals hier vlak na de start op de Nürburgring:
Dieptepunt voor Max was de knal tegen de vangrail in Monaco waar opnieuw de zege lonkte. Inmiddels dekte Red Bull niet langer alles met de mantel der liefde toe. Max moest snel de reset-knop zien te vinden, vond teambaas Horner.
Die heeft Max gevonden. Met een reeks podiumplaatsen en tenslotte de klinkende zege in Oostenrijk, voor de neus van tienduizenden Nederlandse racefans.
Mooi om te zien dat Max na die zege in Oostenrijk meteen weer begon over de titel. Maar die zit er intussen niet echt meer in.
De eerste helft van 2018 is voor Max een keiharde les geweest. Er loopt een flinterdunne lijn tussen een aanvallende rijstijl en de lepe berekeningen van een kampioen. En aan de top is er geen genade.
Natuurlijk, er zijn nog 250 punten te verdienen. Dus zeg nooit nooit, maar realistisch is het niet meer.
Zwaargewichten
Na elf races lijkt de titelstrijd zich definitief te hebben toegespitst tot een duel tussen Vettel en Hamilton. Een duel tussen Ferrari- en Mercedes-power. Een gevecht tussen zwaargewichten, waarbij om de twee weken, en soms zelfs vaker, harde klappen worden geïncasseerd.
Hamilton kwam maar matig uit de startblokken, had een totale off-day in Canada, beleefde een rampweekend in Oostenrijk en werd op Silverstone door Räikkönen van de baan getikt.
Vettel vergaloppeerde zich in Azerbeidzjan, werd overklast in Spanje, botste in Frankrijk op Bottas en crashte aan de leiding op Hockenheim. Wie, o wie gaat dit winnen?
Een paar Grands Prix geleden zei Toto Wolff al dat hij geen voorspelling meer durfde te doen, iedereen kon winnen. “Maar wij hebben nog steeds de snelste auto,” voegde hij er boos aan toe in Engeland.
Ik vraag me inmiddels af of dat waar is. Ferrari heeft overduidelijk een stap voorwaarts gemaakt. Omdat ook de teams die met een Ferrari-motor rijden een sprong vooruit maken, lijkt de bron van deze progressie snel gevonden.
Eindelijk lijkt Ferrari qua motorvermogen op gelijke hoogte te zijn aanbeland. Mercedes komt nu echt onder druk te staan.
Ik denk daarom dat we een hete herfst tegemoet gaan. Wie houdt dit het langst vol? Wie is er het best tegen de druk bestand?
Er is bij Mercedes in de afgelopen races meer stuk gegaan dan in de vorige twee seizoenen bij elkaar. Maar Vettel blijft onnodige foutjes maken. Het zal me niets verbazen als de strijd gemeen wordt en de beslissing pas eind november in Abu Dhabi valt.
Toch, vanwege de dure, individuele fouten van Vettel, zet ik mijn geld op Mercedes en Hamilton.
https://www.youtube.com/watch?v=d-zus_0-UVs
Gok
Het grote nieuws uit de eerste seizoenshelft is de overstap van Red Bull naar Honda. Een keuze vooral gemaakt om van Renault af te zijn.
Ik blijf het een gok vinden. Volgens Red Bull is de Honda-motor inmiddels even sterk als die van Renault. Maar vooralsnog is daar weinig van te zien. Na een bliksemstart bungelt Toro Rosso, dat de Japanse krachtbron op proef heeft, in de achterhoede.
Ik neem aan dat Red Bull vanaf nu alle middelen op 2019 zet, om het “gellen” van chassis en motor zo vlot mogelijk te laten verlopen. Ik verwacht dan ook geen wonderen meer in 2018.
Volgend jaar doen we gewoon weer mee om de zeges, heeft Red Bull al laten weten. Maar dat zeiden ze bij McLaren ook, wel drie seizoenen lang…
Best of the rest
Achter de top 3 strijden diverse teams om The-best-of the-rest-trofee. Twee teams springen eruit.
Ten eerste het Amerikaanse Ferrari-B-team Haas. Haas heeft op een Dallara-chassis alle mogelijke en toegestane Ferrari-onderdelen gemonteerd en maakt een geweldig seizoen door. Meteen in Australië waren ze de grote surprise, tot aan de volledige black-out bij de pitstops.
Inmiddels stapelen de punten (en dus de dollars) zich op, al blijft Grosjean vreemde fouten maken. Als ik Haas was leende ik voor volgend jaar nóg een Ferrari-onderdeel, luisterend naar de naam Kimi. Al zoemt ook de naam van Pérez bij Haas rond.
https://www.youtube.com/watch?v=0lvI9PlxZiA
Het andere team dat vooruit komt, zij het langzaam, is Renault. Renault is een fabrieksteam en móet nu naar voren komen. Ze staan intussen bijna standaard in de top tien, maar het gat naar Red Bull blijft te groot. Renault heeft een optie genomen op Ocon – dat zou een enorme aanwinst zijn.
Ocon? Pérez? Dat zijn toch vaste waarden van Force India, het team dat jaar na jaar zo dapper presteert met een klein budget? Inderdaad. Maar het geld lijkt op. Meer dan op.
Een van de eigenaren zit al achter de tralies, de ander kan vanwege zijn belastingschulden niet meer naar huis. Het gerucht gaat dat Force India op korte termijn faillissement aanvraagt en dan wordt verkocht. Eén van de geïnteresseerden zou papa Stroll zijn…
Gaat Force India kopje onder, Sauber komt er juist weer bovenop. Dankzij Alfa Romeo- (lees: Ferrari-) power.
En Leclerc. De Formule 2-kampioen van vorig jaar is de revelatie van dit seizoen. Eigenhandig stuurt hij de Sauber inmiddels standaard naar de finale van de kwalificatiesessie en in de race verzamelt hij punten en ervaring.
Het is natuurlijk sneu voor Sauber, dat van een uitgemergelde hekkensluiter ineens een bruisende middenmoter is geworden, maar hopelijk verkast Leclerc volgend jaar naar Ferrari.
Hij is er goed genoeg voor.
https://www.youtube.com/watch?v=0IZu-uHkSi8
Vergane glorie
McLaren haalde eind vorig jaar opgelucht adem toen de verkering met Honda werd verbroken. Het uitblijven van resultaat dreef het team langzaam maar zeker naar een ondergang. Met Renault moest het beter gaan. Volgens Alonso had McLaren verreweg het beste chassis.
Nou, we zien het. Het blijft kommer en kwel. En nu is McLaren uiteindelijk toch een klantenteam geworden, dus de echte top zit er voorlopig niet meer in. Het eens zo glorieuze team dreigt Williams achterna te gaan.
Teambaas Zak Brown roept van alles over Indianapolis en Le Mans. Doe nu eerst de Formule 1 eens goed, zou ik zeggen.
Nog droeviger staat Williams ervoor. De auto is een flop. En de coureurs zijn niks beter. Geldschieter papa Stroll is het zat en kijkt al naar Force India.
Het vertrek van vader en zoon Stroll zal echter de redding van Williams betekenen. Waarschijnlijk gaat het team het dan net als Haas aanpakken, met meer Mercedes-onderdelen.
Slim, want anders gaat er alweer een team met een prachtige geschiedenis ten onder.
De toekomst
We hebben naast een paar spektakelraces dit jaar ook een paar bijzonder saaie races gezien. Inhalen is in 2018 stukken lastiger geworden.
De Formule 1 (de FIA en Liberty Global samen) heeft dit keer snel gereageerd: voor 2019 wordt de aerodynamica vereenvoudigd en gereduceerd. Dat betekent hopelijk weer meer close racing en inhalen.
Dezelfde daadkracht moet de organisatie aan de dag leggen inzake de motoren. Eenvoudiger, goedkoper, luider: het is mogelijk. Maar omdat de grote teams dwarsliggen en nieuwe motorenbouwers zich niet hebben gemeld, worden veranderingen op de lange baan geschoven.
De Formule 1 móet echter goedkoper. Teams en circuits houden het financieel niet vol. Een stratenrace in Miami gaat de Formule 1 niet redden.
De Formule 1 moet zich niet gek laten maken door de successen van de Formule E en gewoon op mooie circuits, liefst met een heftige historie (zoals Hockenheim en Zandvoort) blijven rijden. Uitgaan van de eigen kracht, zegt mijn psychiater altijd.
En dit weekend?
De Hungaroring is ook zo’n baan met geschiedenis. In 1987 was het Bernie Ecclestones voorpost in het communistische Oost-Europa en sindsdien hebben we er geweldige races gezien. Inhalen is op het Mickey Mouse-baantje bijna onmogelijk.
Toch, bocht 1 en de daaropvolgende twee bochten zijn mét of zonder drs intussen beruchte plekken voor taaie duels. Zoals dit tussen Ricciardo en Rosberg:
Power is in Hongarije niet van doorslaggevend belang, dus mogen we ook van Red Bull het een en ander verwachten. Max Verstappen is in Hongarije altijd in de top 5 gefinisht.
Zijn vader stond er, lang geleden alweer, zelfs op het podium.
Na Hongarije gaat de Formule 1 op vakantie. Broodnodig. Links en rechts klinkt kritiek dat 21 Grands Prix te veel is, zeker met zo’n slopende tripleheader in de zomer.
Even op adem komen. De fabrieken gaan dicht. Iedereen heeft verplicht vrije tijd.
Maar reken maar dat er in Maranello en Stuttgart stiekem verder wordt gedokterd. Ik zei het al: er ligt een hete herfst in het verschiet. Te beginnen op Spa, 26 augustus. Tot dan!
Foto’s Red Bull Racing via GEPA/Mark Thompson/Getty Images/Red Bull Content Pool
Circuit vector via Wikimedia – ARZ
Foto van Force India via Shutterstock.com / Ev. Safronov
Gif via Giphy
