De Red Bull Ring kleurt oranje: doorbreekt Max Verstappen de pechreeks?

De Grand Prix van Oostenrijk vindt sinds 2014 plaats op de Red Bull Ring. Voor een lief sommetje gelds liet Red Bull-eigenaar Dietrich Mateschitz de oude A1-Ring opknappen om zijn Formule 1-teams door zijn achtertuin te kunnen zien razen. Een thuiswedstrijd voor de rode stieren dus. Het wordt inmiddels ook meer en meer een thuiswedstrijd voor Max Verstappen.

Koen VergeerFormule 1 fanaat en autosport schrijver Koen Vergeer neemt je elk Grand Prix weekend mee in de roemruchte geschiedenis van de F1.Vorig jaar werd er voor de Nederlandse fans al een speciale Verstappen-tribune gereserveerd, dit jaar werd die tribune vanwege de grote vraag naar kaarten uitgebreid tot 5000 plaatsen. De Red Bull Ring kleurt oranje!

De ontspannen en vrolijke Oranjefanbase maakte al indruk op grote internationale voetbaltoernooien en op een zekere berg in de Tour de France, nu mag de Formule 1 zich verbazen over de malle oranjegekte.

Traditie

Oostenrijk zelf heeft een grote Formule 1-traditie. Legendarische kampioenen als Jochen Rindt en Niki Lauda zetten in de jaren zeventig de toon. Topcoureurs als Gerhard Berger, Alexander Wurz en Karl Wendlinger zetten de traditie voort en nu is er dus een heus Oostenrijks Formule 1-team.

Overigens komt ook Toto Wolff, teamchef bij Mercedes, uit Oostenrijk, evenals Helmut Marko, de man die Max Verstappen naar Toro Rosso en Red Bull haalde.

Marko was zelf in de jaren zeventig een veelbelovend coureur. Hij won de 24 uur van Le Mans samen met Gijs van Lennep in 1971 (tot 2010 was dit de snelste Le Mans-race ooit). Marko reed ook in de Formule 1, tot hij een oog verloor door een opspattende steen tijdens de Grand Prix van Frankrijk in 1972. Het betekende het einde aan zijn raceloopbaan.

Rindt

De eerste Grand Prix van Oostenrijk vond plaats in 1964 op het vliegveld van Zeltweg, vlakbij Graz. Het circuit was echter veel te hobbelig voor de gevoelige Formule 1-auto’s en de Grand Prix verdween weer van de kalender, zoals hij dat later wel vaker zou doen.

De Österreichring was populair bij de coureurs. Deel deze quoteDe populariteit van Jochen Rindt, eind jaren zestig, haalde het Formule 1-circus weer terug naar Oostenrijk. Vlakbij Zeltweg werd in de bergen een prachtig circuit aangelegd: de Österreichring. Een supersnelle, fraai golvende baan met flinke hoogteverschillen en lange snelle bochten. Rindt zelf reed er uiteindelijk maar één keer, in 1970. Hij viel uit.

Het zou zijn laatste Formule 1-race blijken. Drie weken later verongelukte Rindt op Monza. Rindt, destijds gemanaged door Bernie Ecclestone, stond echter zo ver voor in de stand om het kampioenschap, dat hij postuum wereldkampioen werd.

De Österreichring was populair bij de coureurs. Hier had je de ruimte, hier kon je pas echt lekker doorhalen, zonder chicanes, zonder nare nauwe bochtjes. Rij mee met de Zwitsere houwdegen Clay Regazzoni in 1973:

The Monza Gorilla

Natuurlijk werd de Österreichring op den duur veel te gevaarlijk. Formule 1- auto’s gingen er rond met een gemiddelde van boven de 250 kilometer per uur. De Hella Licht Kurve direct na de karakteristieke lange klim vanaf start-en-finish ging bijvoorbeeld met een snelheid van 260 per uur.

In de warm-up voor de race in 1975 vloog de Amerikaanse coureur Mark Donohue hier genadeloos door en over de hekken in een reclamebord. Donohue leek niet al te zwaar gewond, maar overleed een paar dagen later toch aan hersenletsel. Ook een marshal kwam om het leven.

Natuurlijk werd de Österreichring op den duur veel te gevaarlijk. Deel deze quoteDe Grand Prix zelf werd een onvoorstelbaar waterballet. Een wolkbreuk overspoelde het circuit. Verstandige coureurs deden voorzichtig of vroegen zelfs om het stopzetten van de wedstrijd. De dare-devils echter roken hun kans. Tom Pryce, Ronnie Peterson en James Hunt schoten naar voren.

Maar toen de race vroegtijdig werd afgevlagd reed Vittorio Brambilla aan de leiding. Brambilla, met de illustere bijnaam The Monza Gorilla, had nog nooit een race gewonnen. Zijn teams klaagden dat er geen tijd was om te testen omdat ze voortdurend zijn gecrashte auto’s moesten repareren. Gelukkig had hij een gereedschappenfabrikant als vaste sponsor.

Juichend kwam Brambilla onder de zwart-wit-geblokte vlag door, prompt spinde hij, botste tegen de vangrail en reed geheel in stijl met een verkreukelde neus zijn ereronde.

In de jaren tachtig, het turbotijdperk van de Formule 1, vlogen de snelheden nog meer omhoog en werd de Österreichring echt te gevaarlijk. Met name het lange rechte eind werd door de coureurs veel te smal bevonden.

Hun gelijk bleek in 1987. Bij de start schoven onmiddellijk een paar auto’s op elkaar. Een herstart was nodig, maar daarbij werden nog veel meer Formule 1-auto’s verkreukeld. Het jaar erop kwam het Formule 1-circus niet meer terug.

Teamorder

Tien jaar bleef de Grand Prix van de kalender. In 1997 werd de Österreichring door Hermann Tilke verbouwd tot de A1-Ring. Hoewel nog altijd een mooi circuit, was de bruutheid van de oude baan verdwenen. Het circuit werd drastisch ingekort, met name aan de westzijde. De spectaculair doordraaiende bochten werden afgekort of vernauwd zodat de snelheden flink omlaag gingen.

Op de A1-Ring werd zeven jaar gereden. De terugkeer in Oostenrijk had alles te maken met de populariteit van Michael Schumacher. Toch, in 2002 werd Schumi uitgejouwd. Het hele raceweekend was zijn teamgenoot Rubens Barrichello de snelste geweest, en ook in de race had de Braziliaan gedomineerd.

Echter, in de laatste ronde kreeg hij vanaf de pitmuur het bevel om Schumacher voorbij te laten. Schumacher was immers Ferrari’s titelkandidaat. Barrichello gehoorzaamde. Het publiek pikte het niet en begon te joelen. Onder luid boe-geroep liet Schumacher Barrichello op de hoogste trede van het podium plaatsnemen en gaf hem zelfs de beker.

Na afloop kreeg Schumacher een fikse boete voor het verstoren van de podiumceremonie. De teamorder deed de reputatie van Schumacher én Ferrari geen goed.

Red Bull feestje

Na 2003 verdween Oostenrijk opnieuw van de kalender. De Formule 1 richtte zich op het Verre Oosten. De opkomst van Red Bull in de Formule 1 maakte een nieuwe terugkeer weer mogelijk. Het circuit werd volledig opgeknapt. De baan volgt nog wel het traject van de oude A1-Ring, het waren vooral de faciliteiten rondom die werden verbeterd. Naar schatting tweehondervijftig miljoen kostte het nieuwe Red Bull-feestje.

De Red Bull Ring is een kort, eenvoudig circuit. Een beetje zoals een kartbaan, volgens sommige coureurs. De snelheden zijn hoog, zodat met name de remmen het zwaar krijgen voor de nauwe bochten.

Bijzonder is bocht 2. Na een lang, licht slingerend stuk omhoog moet er stevig worden geremd. Tot 5G krijgen de coureurs hier te verduren. Het is ook een van de plaatsen waar je kunt inhalen zonder DRS.

Het was in deze bocht waar de Mercedes0-rivalen vorig jaar in de allerlaatste ronde tegen elkaar aan reden. Rosberg liep niet alleen schade op, hij werd ook nog eens bestraft voor het veroorzaken van de botsing.

Benieuwd of we dit jaar hier ook een stevig robbertje gaan zien. Het spel is na Azerbaijan in elk geval op de wagen!

Favoriet van Max

De reeks uitvalbeurten en andere teleurstellende resultaten van Max Verstappen zorgde de afgelopen tijd voor nogal wat beroering onder de Nederlandse Formule 1-fans.

Formule 1 is echter een mechanische sport. Er gaan dingen kapot. Daar doe je weinig aan. Maar de snelheid en de aanvalsdrift zijn er heus nog. Wanneer de boel heel blijft komt het er echt weer een keer uit en is alle teleurstelling in één klap verdwenen.

De recht-toe-recht-aan Red Bull Ring behoort tot de favoriete circuits van Max Verstappen Deel deze quoteWie weet in Oostenrijk. Want de recht-toe-recht-aan Red Bull Ring behoort tot de favoriete circuits van Max Verstappen. Dat is te zien aan de scores. In 2015 was hij met de bescheiden Toro Rosso zelfs sneller dan de grote broers van Red Bull en in 2016 was hij op weg naar het podium en legde hij na de aanvaring tussen de Mercedessen zelfs beslag op de tweede plaats.

Het Oranje legioen op de tribunes zal hem in elk geval goed doen.