Bedrijven bestaan uit mensen. En grote bedrijven meestal uit heel veel mensen. In het dagelijks leven blijkt dat mensen eerder op zoek gaan naar mensen die veel overeenkomsten delen dan naar mensen die totaal verschillend zijn. Criminelen blijken bijvoorbeeld vaak meer mensen met een strafblad in hun omgeving te hebben dan mensen die nooit met justitie in aanraking zijn geweest. Soort zoekt soort dus. Uiteraard zie je dat niet alleen in het fysieke wereld, ook binnen sociale netwerken linken mensen ook naar gelijken.
Onderzoekers van de Ben Gurion Universiteit in Israel hebben bovenstaande als uitgangspunt genomen om op basis van openbare data op zoek te gaan naar “clubjes” van gelijkgestemden binnen een grote bedrijven. Ze begonnen heel simpel bij een paar Facebook pagina’s van een aantal werknemers van een bedrijf en zochten op basis daarvan andere medewerkers. Zowel binnen Facebook als op andere sociale platforms.
Nadat op deze manier een groot aantal werknemers van een bedrijf was vastgelegd, voegden ze zaken als locatie en of iemand een leidinggevende functie had toe. Op die manier kregen ze inzicht in de geografische en organisatorische structuur van een bedrijf. In totaal werden op deze manier zes bekende hightech bedrijven met tussen de paar honderd en vijftig duizend werknemers in kaart gebracht. De inzichten die de onderzoekers daarmee kregen waren soms bijzonder opvallend. Zo bleek bij een van de bedrijven een groep werknemers vrijwel volledig los van de rest te opereren. Die hadden allemaal bij een start-up gewerkt die ooit was overgenomen en blijkbaar was het niet gelukt om deze mensen te integreren binnen het moederbedrijf.
Bij veel grote bedrijven heb je vaak wel het vermoeden dat het zo werkt. Succesvolle sales mensen hebben hier een zesde zintuig voor en weten schijnbaar moeiteloos of ze bij het juiste clubje of op bij de verkeerde persoon zitten. Maar ook voor concurrenten, investeerders en beleggers is dit natuurlijk interessant informatie.
Het allermooiste natuurlijk is dat deze informatie allemaal openbaar is. Zonder dat medewerkers als doel hebben gevoelige informatie te delen over hun werkgever levert hun online gedrag nu al heel veel kostbare inzichten op. Of de werkgever dat nu wil of niet. En tegenhouden zal lastig gaan, beter start de werkgever zelf zo’n onderzoek om te kijken of er in de eigen organisatie zwakke plekken zitten. En het levert in elk geval altijd mooie plaatjes op.