Het organiseren van een weblogverkiezing is misschien wel net zoiets als het verkiezen van het lekkerste stuk fruit: de uitslag hangt van persoonlijke smaak af. Vandaar dat veel van de aanwezigen bij de Dutch Bloggies gisteravond in Den Haag het evenement met mixed feelings aanschouwden.
Want wanneer is een blog eigenlijk nog een blog? Vallen de nieuwssites Geenstijl, Bright en NRC Next nog wel in die categorie? Volledig eigendom van een uitgeverij en met een betaalde redactie van minstens 8 FTE’s. Journalisten, geen bloggers.
Terwijl we jaren geleden nog een gezond spanningsveld tussen de twee hadden worden de professionele redacteuren nu door een ‘vakjury’ dus uitgeroepen tot ‘s lands beste bloggers. Een doodsteek voor de échte bloggers, die niet fulltime de tijd hebben om meerdere in-depth artikelen per dag te produceren en beschikken over allerlei resources om dat op voortreffelijke wijze te doen.
Natuurlijk is het ‘terecht’ dat een prachtblog als NRC Next er gisteravond met de prijs voor beste Blog vandoor ging. De site is actueel, goed geschreven, heeft een mooie layout, géén standaard blog template en leuke bijzondere features zoals een Klikstrip. Maar tot hoeveel kwaliteit en creativiteit zouden andere bloggers in staat zijn als ze zoveel mankracht en financiële middelen achter de hand hadden?
NRC versloeg in de categorie Beste Blog concurrenten Bright, Elsevier en GeenStijl. De traditionele uitgevers zullen hierom dan ook hartelijk hebben moeten lachen: Eindelijk hebben ze print succesvol weten door te vertalen naar online. Ze pasten het format van hun site aan en noemden het een ‘blog’. Zonder twijfel een slimme zet, maar een grote teleurstelling voor diegenen voor wie de Dutch Bloggies ooit bedoeld waren: Niet professionele journalisten.
Gelukkig was er dit jaar wel een enorme hoeveelheid aan andere categorieën waarin de hobby-bloggers nog prijzen konden winnen. In totaal werden er maar liefst 16 prijzen uitgedeeld. Van de genomineerden die op de DutchBloggies site genoemd stonden bleek gisteravond de helft alsnog afgevallen te zijn. Teleurstellend voor diegenen die er speciaal voor naar Den Haag waren gekomen.
De juryrapporten zorgden in sommige gevallen ook voor vraagtekens. Zo werd Dutchcowgirls in de categorie Beste Marketing Blog ietwat denigrerend omschreven als een ‘aardig nieuw initiatief om marketing vanuit een vrouwenperspectief te belichten’. Helaas achtte de jury ‘Marketing’ echter nog geen gemengde sport: DCG haalde de top 5 uiteindelijk niet.
De titanenstrijd ging daar namelijk tussen de drie grootheden Marketingfacts, Frankwatching en Dutchcowboys. Uiteraard was elk van deze drie blogs een terechte winnaar geweest, maar het was jammer dat de jury het nodig vond om als kanttekening op te merken dat ‘de kwaliteit van deze sites soms wel te kort schiet’. Elitair en onnodig. Zeker gezien het enorme bereik van alledrie de sites en de gigantische zorg en expertise waarmee ze gemaakt worden.
Er waren veel onnodige sneren, en zo laaiden de discussies na de uitreiking van de Dutch Bloggies ook dit jaar weer hoog op. Wanneer is een blog nog een blog? En wat is de definitie van ‘beste’ eigenlijk? Gaat het om bereik, schrijfstijl, aankleding of jong talent? Waarom is er bijvoorbeeld geen aanmoedigingsprijs voor nieuwkomers?
Ook over het feit of een juryverkiezing wel de beste vorm is voor een blogaward ontstond discussie. Was de jurysamenstelling wel pluriform genoeg en zijn het mensen die aanzien genieten omdat ze hun sporen zelf reeds verdiend hebben?
Feit is in elk geval dat een jury de verantwoordelijkheid heeft om een oordeel te vellen waarin het aanwezige publiek zich kan vinden. Dat was gisterenavond bij de Dutch Bloggies, niet altijd het geval. Dat doet overigens niks af aan de prestatie van de 16 meer dan terechte winnaars, maar wel aan de argumentatie en manier waarop de verkiezing tot stand kwam. Iets met appels en peren.