Eye-tracking kan patiënten die machinaal beademd worden helpen alsnog te communiceren met de mensen in hun omgeving, zoals familie en doktoren. Dat blijkt uit een kleine pilot-studie, die werd uitgevoerd in het Amerikaanse Baltimore.
Hier kregen twaalf patiënten op de intensive care-afdeling van het Johns Hopkins Hospital de beschikking over eye-trackers. De testgroep was bij bewustzijn en kon signalen afgeven door te knipperen met hun ogen of hun hoofd te bewegen. Deze bewegingen werden geregistreerd door een aantal kleine cameraatjes, gericht op de ogen van de patiënt. Zij keken bijvoorbeeld naar afbeeldingen of woorden op een monitor. Er bleek slechts een kleine training (vijf keer 45 minuten) voor nodig om de patiënten op deze manier te laten communiceren.
Onderzoeker Jonah Gerry hoopt meer onderzoek te kunnen doen met de eye-trackers, aangezien de eerste resultaten wat hem betreft erg hoopgevend zijn. Hij verwacht op deze manier veertig procent van alle patiënten die machinaal beademd worden te kunnen helpen. Zij kunnen vervolgens aangeven of ze pijn hebben, wat te eten willen of naar de wc moeten, terwijl ze dat daarvoor vrijwel onmogelijk aan de buitenwereld konden laten merken.
Het grootste nadeel is vooralsnog dat de eye-trackers constant gepositioneerd moeten worden door doktoren, terwijl het voor veel patiënten ook lastig bleek om lang geconcentreerd te blijven. Gerry wil die hindernis overwinnen door test uit te voeren onder een grotere groep patiënten.
