Grand Prix van Canada: Max Verstappen verder onder druk

De druk op Max Verstappen is inmiddels enorm. Hoe je het ook wendt of keert. De reeks fouten en incidenten wordt hem flink ingewreven.

Koen VergeerFormule 1 fanaat en autosport schrijver Koen Vergeer neemt je elk Grand Prix weekend mee in de roemruchte geschiedenis van de F1.Zelfs zijn meest fervente verdedigers laten kritische geluiden horen: je kunt in de Formule 1 niet altijd een cadeaubon blijven, bromde Jan Lammers. De buitenlandse pers is al races lang veel genadelozer.

“Crunch time for Verstappen“, heet het in de Engelse media. In Duitsland en Italië moet Max er helemaal van lusten, zeker sinds de botsing met Vettel in China. Ook het Red Bull-team voert de druk op: Max moet stilaan echt gaan leren van zijn fouten, stelt teambaas Christian Horner.

Maar wat ongetwijfeld het meest aan Max zal vreten: zijn teamgenoot staat intussen naast hem te glimmen in een lawine van loftuitingen en laat zich in Monaco verzaligd voorover vallen in het zwembad, waarop het hele team hem ook nog eens achterna springt.

Remmen!

Traditiegetrouw staat na alle razzmatazz van Monaco het verfrissende transatlantisch tussendoortje voor de deur: Canada. Lekker racen op het Circuit Gilles Villeneuve. Een supersnelle baan, met een paar lange rechte stukken, afgewisseld met gemene chicanes en een royale hairpin.

De remmen worden in Canada extreem belast. Alle teams zullen kiezen voor de dikste schijven van 32 millimeter met zoveel mogelijk ventilatiegaatjes (1400). De temperatuur van de remmen kan oplopen tot wel duizend graden Celsius.

Voor de laatste chicane moet er geremd worden van ruim 320 naar 150 km/u. Die vertraging komt dicht in de buurt van de 5G. En voor wie dat niet goed doet, wacht bij het uitkomen van die chicane de befaamde Wall of Champions.

Deze muur, aan de rechterkant van de baan, kreeg die naam in 1999 toen in één weekend recente wereldkampioenen, Michael Schumacher, Jacques Villeneuve en Damon Hill, allen te hard door de chicane kwamen gedenderd en hard in de muur sloegen.

Opletten is het ook altijd in de eerste, slingerende bochtencombinatie. Het is een goede plek om in te halen.  Meteen na de start is het hier elk jaar dringen geblazen, wat niet altijd even goed afloopt. In 1998 ging het zelfs tot tweemaal toe volledig fout:

Vorig jaar wist Max nog vóór deze bochten met een raketstart drie plaatsen goed te maken, waarbij hij en passant de voorvleugel van Vettel stuk reed. Natuurlijk had hij daarbij geluk dat zijn band niet lek ging. Geluk dat hij dit jaar in Bahrein met Hamilton niet had.

Maar ook in Canada was het met het geluk snel gedaan: in de elfde ronde moest hij opgeven met een lege accu. Het hele seizoen, verklaarde Max na afloop, was ruk.

Safetycar

De Grand Prix van Canada staat (met wat onderbrekingen) sinds 1967 op de officiële Formule 1-kalender. De eerste races werden gehouden op gevaarlijke circuits: Mont Tremblant en Mosport.

De editie van 1973 op Mosport was een historische. Tijdens die wedstrijd werd voor het eerst de safetycar gebruikt tijdens een Grand Prix. Het werd een afgang. En de safetycar ging meteen weer voor 21 jaar de kast in.

Na een heftige crash tussen Scheckter en Cevert werd de safetycar, een Volkswagen-Porsche 914, de baan opgestuurd. Helaas pikte hij, op bevel van de wedstrijdleiding, de verkeerde auto op: de Iso-Marlboro van de notoire backmarker Howden Ganley.

Handgebaren van boze en verbaasde coureurs baatten niet. Dus werd de rangorde flink door elkaar geschud. Omdat vervolgens diverse coureurs een pitstop maakten om banden te wisselen, raakten de rondetellers (alles ging nog met de hand) helemaal in de war.

De safetycar verdween weer en de race ging voort. Na afloop verkeerden zeker drie teams in de veronderstelling dat hún coureur gewonnen had. Lotus wist zeker dat Emerson Fittipaldi de winnaar was – niemand had hem immers ingehaald. Bij Shadow vochten ze voor Jackie Oliver, bij BRM voor Jean-Pierre Beltoise, die aan de leiding reed toen de safetycar de baan op kwam. Frank Williams, toen nog teambaas zonder geld, hield het op zijn man: Ganley.

Maar de wedstrijdleiding wees, na urenlang rondetabellen doorvlooien, McLaren-coureur Peter Revson als winnaar aan. De safetycar had hem voorbij gewuifd, zodat hij per ongeluk een hele ronde gewonnen had. Heerlijk toch? Andere tijden:

Gilles

Omdat Mosport te gevaarlijk werd, werd de race in 1978 verplaatst naar Montreal. Het circuit ligt op een kunstmatig eiland, Île Notre-Dame, aangelegd voor de wereldtentoonstelling van 1967 en later ingrijpend verbouwd voor de Olympische Spelen van 1976.

Bij de aanleg van het circuit wonnen de bouwers advies in bij de Canadese Ferrari-coureur Gilles Villeneuve. Bij de opening was Villeneuve zeer te spreken over het resultaat: “Racen heeft veel weg van dansen. En dat kun je hier het beste: je walst van de ene bocht naar de andere.” Op 8 oktober 1978 won hij ook nog eens de allereerste Grand Prix op het circuit:

Nog altijd is Gilles de grootste Canadese Formule 1-held, ook al behaalde zijn zoon Jacques in 1997 de wereldtitel die zijn vader nooit won. Door zijn compromisloze rijstijl en zijn vroege dood in 1982 blijft Gilles een mythe. Het circuit in Montreal werd kort na zijn dood dan ook naar hem vernoemd.

Ik vraag me wel eens af hoe de Canadese racefans aankijken tegen hun huidige “held” Lance Stroll. Het ligt niet echt in de lijn der verwachting dat Stroll Gilles’ faam ooit zal evenaren. Ik vraag me af wanneer bij papa Stroll, die tientallen miljoenen dollars heeft neergeteld om zijn zoon bij Williams te laten racen, het kwartje valt en hij begrijpt dat Lance niet geschikt is voor de Formule 1.

Ook zijn teamgenoot, debutant en echt geen hoogvlieger, Sergej Sirotkin, kan hij inmiddels niet meer bijbenen. Het is gewoon te gênant om aan te zien.

Verrassingen

De race in Montreal kende in het verleden verrassende winnaars. Coureurs die allang dicht bij hun eerste GP-zege waren, maar dat steeds niet haalden, tot die keer in Canada.

De Belgische coureur Thierry Boutsen behaalde zijn eerste zege in de moesson van 1989 en Jean Alesi haalde zijn eerste en enig zege in 1995. Ook Robert Kubica haalde in Montreal zijn eerste en enige Grand Prix-overwinning, in 2008, precies een jaar nadat hij hier een horrorcrash had overleefd.

De beste race in Montreal ooit was die van 2011. Een wedstrijd die werd geteisterd, uitgesteld en onderbroken door hevige stortbuien. Die daarom alles bij elkaar meer dan vier uur duurde. Maar eenmaal op gang werd het de magic race van Jenson Button. Na diverse aanrijdingen met directe concurrenten (Hamilton en Alonso) en door een lekke band werd hij halverwege de race teruggeworpen naar de laatste plaats.

Vanaf daar begon hij een geweldige opmars en wist hij in de allerlaatste ronde de leider Vettel dusdanig onder druk te zetten dat Vettel even weg gleed en Button binnendoor zag glippen op weg naar een weergaloze zege.

Ook de race van 2014 was verrassend. Voor het eerst dat seizoen kwamen de uiterst dominante Mercedessen in de problemen met oververhitte remmen. Hamilton viel zelfs uit. Rosberg wist het probleem te managen, maar moest uiteindelijk toezien hoe in de slotfase een ontketende Daniel Ricciardo hem in de chicane uitremde. Waarna de Australiër op zijn allereerste Grand Prix-zege afging.

https://www.youtube.com/watch?v=2kk4WjjgBYc

Giga-boost

Dat brengt me weer terug bij Red Bull. Daar is Ricciardo overduidelijk de man in vorm. Door de fouten van Max zal hij voelen dat hij nog één keer de kans heeft om het momentum binnen het team en in het kampioenschap naar zich toe te trekken.

Zijn zege in Monaco, eigenhandig voor de poorten van de hel weggesleept, zal hem een giga-boost geven. Hij is nu de directe achtervolger van Vettel en Hamilton. Nog één zege, en hij begint echt kans te maken op de titel, heeft hij zelf al verklaard. Op die manier probeert hij heel slim het team achter zich te krijgen.

Red Bull gaat er prat op dat de beide coureurs gelijk materiaal krijgen en tegen elkaar mogen racen, maar nu Ricciardo de broodnodige punten binnenhaalt en zo de leiders in de stand om het kampioenschap weer in het vizier heeft gekregen, weet je niet wat er in de hoofden van het management omgaat…

Max verwacht dat de Red Bull RB14 het in Canada opnieuw goed zal doen. Op zich is dat natuurlijk een prettig vooruitzicht, bovendien zal Ricciardo met een flinke gridstraf aan de race moeten beginnen. Maar het zal me niks verbazen als Max, ergens diep van binnen, ook een strijd voert met zichzelf.

Want de druk op Max, twintig jaar jong, is enorm.

Fotografie: Red Bull Content Pool/Getty Images
Foto van circuit: Shutterstock.com
Gifs via Giphy.
Vector van circuit:  Wikimedia Commons – Will Pettinger [CC-SA3.0]