Met onaflaatbare energie verlegt Max Verstappen in de tweede helft van het seizoen de grenzen van F1. Gloort in Mexico een tweede overwinning dit jaar?
De Formule 1 in rep en roer! Met zijn heerlijke, aanvallende rijstijl verlegt Max Verstappen grenzen en rammelt daarmee aan de bestaande regels. Grimmige stewards grijpen in en ontnemen Max een hard bevochten podiumplaats.
Koen VergeerFormule 1 fanaat en autosport schrijver Koen Vergeer neemt je elk Grand Prix weekend mee in de roemruchte geschiedenis van de F1.Zo was het vorige zondag in Amerika. Zo was het vorig jaar ook al in Mexico. En juist in Mexico strijkt het Formule 1-circus dit weekend neer.
Er is weer geld, er zijn weer helden. Mexico is terug op de Formule 1-kalender. Voor de derde keer. De eerste keer was in de jaren zestig, van 1962 tot 1970, toen de broers Rodríguez Mexico racegek maakten, zoals Max dat nu met Nederland doet. Mexico organiseerde in die tijd ook de Olympische spelen en het WK voetbal.
In het kielzog van het WK voetbal in 1986 brak ook de tweede Mexicaanse Formule 1-periode aan, van 1986 tot 1992. Nu is er de derde periode, gefinancierd door telecomgigant Carlos Slim, die ook de drijvende kracht is achter de carrière van Sergio Pérez.
Benieuwd hoelang het circus nu blijft terugkeren naar het Autódromo Hermanos Rodríguez.
Los Hermanos
De gebroeders Rodríguez zullen voor altijd de kern van de Mexicaanse racemythologie blijven. Geen Sergio Pérez of Esteban Gutiérrez die daar verandering in gaat brengen.
Ricardo en Pedro Rodríguez maakten eind jaren vijftig furore in Mexico en al snel ook daar buiten. Op 16 en 18-jarige leeftijd schrijven zij zich in voor de 24 uur van Le Mans. Ricardo, de jongste, wordt geweigerd. Dan allebei niet. Ze worden opgepikt door Ferrari. Met name de carrière van Ricardo, de meest onbesuisde van de twee, gaat daarna als een komeet.
Le Mans winnen lukt de broers maar niet, Ricardo echter krijgt een kans in de Formule 1. Bij zijn debuut op Monza in 1961 zet hij zijn Ferrari op de eerste startrij. Met zijn 19 jaar is hij de jongste coureur ooit die dat voor elkaar krijgt. Een record dat pas in 2016 door Max Verstappen wordt verbroken!
Als in 1962 de Grand Prix van Mexico verreden wordt, wil Ricardo daar natuurlijk bij zijn. Maar Ferrari gaat niet naar Mexico, vanwege de slechte prestaties van het team. Dan maar met een Lotus. Kon allemaal in die dagen.
Tijdens de trainingen is Ricardo lange tijd de snelste. Wanneer zijn tijd tegen het eind van de kwalificatie door Surtees wordt verbeterd, gaat Ricardo nog één keer de baan op. Om nooit meer terug te keren.
De gedroomde kampioen is in de knop gebroken Deel deze quoteOm onopgehelderde redenen crasht hij in de Peraltadabocht, een gevaarlijk 180 graden kuipbocht, die net niet volgas genomen kan worden. Ricardo is uit de auto geslingerd (veiligheidsgordels bestonden nog niet) en overlijdt op weg naar het ziekenhuis.
Mexico is in diepe rouw. De gedroomde kampioen is in de knop gebroken.
Broer Pedro heeft even genoeg van racen. Maar al snel kriebelt het virus weer. In 1968 wint hij Le Mans, en ook in de Formule 1 is hij succesvol. Tot ook hij verongelukt, in 1971, tijdens een onbelangrijke Sportscar-race op de Norisring in Duitsland.
Magdalena Mixhuca
Ten tijde van de Rodríguez-broers heette het circuit nog gewoon naar het park waar het in ligt, midden in Mexico City: Magdalena Mixhuca. Het park werd gebruikt voor allerlei sportdoeleinden, onder meer bij de Olympische Spelen in 1968. Omdat de race in Mexico een tijdlang de laatste van het seizoen was, was hij diverse malen beslissend in de strijd om de titel.
Zoals in 1964, toen Ferrari-coureur Lorenzo Bandini in de laatste ronde titelkandidaat Graham Hill aanreed, waardoor Bandini’s teamgenoot John Surtees de wereldtitel kon wegkapen. Hill was not amused. Maar scheldpartijen over de boordradio of stewards die achteraf ingrepen bestonden nog niet.
Hill stuurde Bandini een paar dagen later een cursus “How to drive a racing car” toe. Vier jaar later werd Hill alsnog kampioen in Mexico:
In 1970 scheelde het weinig of de race moest op de dag zelf worden afgelast. Het massaal toegestroomde publiek wilde Pedro Rodríguez (winnaar van de Grand Prix van België dat jaar) graag van dichtbij zien. Overal klommen mensen over de hekken en men posteerde zich gezellig op de rand van de baan. Eten, kinderen en huisdieren mee.
De coureurs wezen op de gevaren, maar de politie en de organisatie zagen er geen kwaad in. Na een rondje vuilnis ophalen ging de race gewoon van start. Jacky Ickx won. Het was een wonder dat er geen doden vielen.
Of toch: Jackie Stewart moest opgeven nadat hij een hond overreden had.
Montezuma’s Revenge
Het circuit in Mexico kende nogal wat bijzonderheden. Ten eerste lag het op een instabiele ondergrond, Mexico City zou zijn gebouwd op modder. Het wegdek hobbelde vreselijk en elk jaar weer anders.
Bovendien lag het circuit ruim 2200 meter boven de zeespiegel. Dat betekende dat de motoren bijna letterlijk naar lucht hapten. Motorafstellingen moesten daarom aangepast worden, wat de nodige pk’s kostte.
Nog een gevaar dat dreigde was Montezuma’s Revenge, een heftige vorm van buikloop die je als coureur beter niet kon hebben zo’n weekend. In 1986 kreeg Nigel Mansell er last van. En om het nog erger te maken jatte zijn aartsrivaal Nelson Piquet alle wc-papier van de toiletten.
Een nog groter gevaar vormde de beruchte Peraltada-bocht. Hoewel de helling al flink was gereduceerd, bleef het een helse scherprechter. In 1990 liet Mansell hier weer eens zien wat voor een geweldige racer hij was. In de voorlaatste ronde passeerde hij Gerhard Berger in de Peraltada buitenom. Vanwege dit soort acties noemden de tifosi hem bewonderend Il Leone.
Scheldpartij
In de nieuwe layout voor de hedendaagse Grand Prix is de Peraltada maar weggelaten. Te snel, te gevaarlijk, te weinig uitloopzone. In plaats daarvan loopt het circuit nu dwars door een honkbalstadion, waar plaats is voor zo’n 40.000 mensen, een spectaculair gezicht.
Het nieuwe circuit volgt de contouren van de oude baan, al zijn er flink wat aanpassingen gedaan. Niet onbelangrijk: de hobbels zijn gladgestreken. De hoge ligging van de baan heeft nu meer invloed om de aerodynamica van de auto’s. Door de ijle lucht is er minder downforce te vinden. “We rijden met de vleugels van Monaco, maar we halen de snelheden van Monza,” vertelde Nico Rosberg in 2015.
Op het snelle, eerste gedeelte van het circuit vindt de meeste actie plaats. De Esses en het stadiongedeelte zijn minder geschikt om in te halen. Meteen na de start is er een immens lang stuk van ruim een kilometer. De wagens halen hier enorme snelheden.
In 2016 werd er volgens metingen zelfs 370 per uur gereden, bijvoorbeeld door local hero Sergio Pérez:
Aan het eind van dit stuk moet er dan natuurlijk stevig worden geremd voor een knik naar rechts en meteen weer naar links. Perfecte plaats om in te halen. Vorig jaar was deze bocht 1 het begin van de controverse tussen Sebastian Vettel en Max Verstappen.
Max ging rechtdoor over het gras, waarna Vettel vond Max hem voorbij moest laten. Onzin, want voor eenzelfde uitstapje was Lewis Hamilton eerder ook niet bestraft. Daarna voelde Vettel zich gesandwiched door Max en Ricciardo.
Bij bocht 4, ook een mooie inhaalgelegenheid, blokkeerde Vettel Ricciardo in de remzone. Een fikse touché was het gevolg. En een ordinaire scheldpartij over de boordradio van Vettel in de richting van wedstrijdleider Charlie Whiting.
Na afloop kreeg Max meteen een tijdstraf, zodat hij terugviel naar plaats vijf. Max was al gearriveerd in het zweethokje achter het podium, toen hij het nieuws te horen kreeg.
De boze Vettel was intussen met een intimiderend Ferrari-escorte op weg naar het podium. Ongeveer hetzelfde tafereel zoals we afgelopen zondag in Austin zagen.
Het lijkt geen toeval dat het dezelfde steward was die de straf uitdeelde.
Later kreeg ook Vettel een tijdstraf opgelegd omdat hij Ricciardo had geblokkeerd in de remzone. Dat mocht niet meer nadat Ferrari had geklaagd dat Max zoiets had gedaan op Spa. Dit was de zogenaamde “Verstappen-regel”. Een paar races later werd deze “regel” weer afgeschaft.
Besloten werd dat stewards de coureurs meer zouden laten racen. Want dat is nu eenmaal wat het publiek graag wil zien. Touché’s, zoals tussen Vettel en Ricciardo, mochten weer. En ook over de track-limits zou niet meer zo moeilijk worden gedaan. Tot afgelopen zondag in Austin…
Direct na de race in Austin was Max natuurlijk ziedend om de gestolen podiumplaats. Later benadrukte hij vooral zijn tevredenheid over de snelheid in de laatste paar races.
Het heeft er inderdaad alle schijn van dat Red Bull, met Max aan het stuur, momenteel de snelste auto heeft. Het gebeuren in Austin zal hem ongetwijfeld nog meer motiveren.
Ik durf de voorspelling wel aan dat Max in Mexico linea recta op de zege afrijdt. ¡Arriba, arriba! ¡Ándale ándale!
A post shared by Red Bull Racing (@redbullracing) on
Fotografie: Wikipedia, Red Bull Content Pool, gebroeders Rodríguez via YouTube, stadion via Eneas/Flickr [CC2.0]
Gifs via Giphy. Vector van circuit: [CC BY-SA 3.0/GFDL] via Wikimedia Commons
Koen VergeerFormule 1 fanaat en autosport schrijver Koen Vergeer neemt je elk Grand Prix weekend mee in de roemruchte geschiedenis van de F1.Zo was het vorige zondag in Amerika. Zo was het vorig jaar ook al in Mexico. En juist in Mexico strijkt het Formule 1-circus dit weekend neer.
Ricardo en Pedro Rodríguez maakten eind jaren vijftig furore in Mexico en al snel ook daar buiten. Op 16 en 18-jarige leeftijd schrijven zij zich in voor de 24 uur van Le Mans. Ricardo, de jongste, wordt geweigerd. Dan allebei niet. Ze worden opgepikt door Ferrari. Met name de carrière van Ricardo, de meest onbesuisde van de twee, gaat daarna als een komeet.
Het nieuwe circuit volgt de contouren van de oude baan, al zijn er flink wat aanpassingen gedaan. Niet onbelangrijk: de hobbels zijn gladgestreken. De hoge ligging van de baan heeft nu meer invloed om de aerodynamica van de auto’s. Door de ijle lucht is er minder downforce te vinden. “We rijden met de vleugels van Monaco, maar we halen de snelheden van Monza,” vertelde Nico Rosberg in 2015.
