We bevinden ons in een tijdperk waarin we steeds meer ethische vraagstukken krijgen door vergaande technologische mogelijkheden. Wij als mensen raken steeds meer verbonden met technologie die ons dient in de vooruitgang van de mensheid. Hoever kunnen en willen we hierin gaan?
Op internet kwam ik een creepy voorbeeld tegen om de bovenstaande discussie aan te wakkeren. De onderstaande video schetst een scenario waarin er een tweede leven is na de dood, doordat de technische wetenschap erin geslaagd is om de data in je hersenen te ontsluiten, waardoor je gedachten en geheugen digitaal kunnen worden opgeslagen. Een ‘leven’ waarin je met je ‘bewustzijn’ bent verbonden met andere mensen via een virtueel netwerk. Het zou wat mij betreft een creepy script kunnen zijn van een sciencefiction film.
Het klinkt allemaal nogal onwaarschijnlijk, maar wellicht is het in een verdere toekomst niet eens onmogelijk. We zien dat technologie steeds meer verschuift naar toepassingen nabij en in het menselijk lichaam. Daarnaast zijn er in de neurotechnologie steeds meer ontwikkelingen waarbij wordt gekeken naar het versmelten van menselijk weefsel met elektronica in een alomvattend netwerk. Het staat nog in de kinderschoenen maar de onderstaande video is daarom misschien niet eens zo’n raar toekomstscenario.
We zien in de onderstaande video een scenario waarin iemand is overleden na een ongeluk. Men heeft de hersenen kunnen redden en deze verbonden met het zogenaamde Life Network. In dit netwerk kan een ‘nieuw leven’ worden gestart door met mensen te interacteren via gedachten en belevenissen te ervaren. Dit dus zonder fysieke ervaringen. Toekomst? Zouden we dit willen en wat vinden jullie?
