Numrush

Onderzoekers Intel en CITRIS focussen op de interactie tussen mens en robot

Wie denkt dat we met de huidige technologische innovaties dichter bij ‘The Jetsons’ zijn dan ooit, zit er vooralsnog een tikkeltje naast. Maar hoewel de huidige generatie robots je misschien nog niet wegblazen qua mogelijkheden, worden er nog dagelijks belangrijke ontdekkingen gedaan in het Robotics Labs van de universiteit van Berkeley nabij San Francisco.

Het is, kort door de bocht, het gevoel wat ik gisteren mee nam na een bezoek aan het team van onderzoekers van Intel en CITRIS op de Amerikaanse universiteit.

Als we kijken naar de demonstratie die het team samen met de PR2 “Willow Garage” gisteren gaf, bekruipt het gevoel dat er weinig progressie is geboekt sinds 2010, toen de robot van dik $400.000 ook al bezig was met het opvouwen van handdoeken of het maken van knopen in flinke stukken touw.

Uiteindelijke doelstelling van het team is het zodanig programmeren van de robot dat deze zou kunnen ondersteunen bij operaties. Hoewel er in de voorbeelden vaak gesproken wordt over de mogelijkheid om de robot bij operaties te laten hechten vanwege de stabiele hand, durven de teamleden wanneer hier naar gevraagd word niet inhoudelijk op in te gaan.

Dat er intussen al wel robots zijn die in staat zijn om tijdens een test een goede hechting te maken geloof ik, maar wie ziet hoe de PR2 nog bezig ziet met een stuk touw van aanzienlijk formaat begrijpt de terughoudendheid van de engineers.

Het zorgde er ook voor dat het team bij Intel hun focus in de loop der jaren aanzienlijk moest verleggen. Immers: het daadwerkelijk opvoeden van robots, het leren van taken kreeg voorrang. En dus moest er kritisch worden gekeken naar de interactie tussen mens en machine.

Zo zijn er dus projecten waarbij teams onderzoek doen naar een levenslange ontwikkeling van een robot. Zoals een kind: door demonstratie en eigen ervaringen. Zoals Andy of de hieronder getoonde HERB, de Home Exploring Robot Butler. We zien hoe de robot de bewegingen van zijn “leraar” nabootst.

Het zal nog wel even duren voordat we allemaal een persoonlijke robotbutler in huis hebben, zoveel werd wellicht duidelijk bij het bezoek aan het lab. Maar de passie en inzet waarmee het team werkt enthousiasmeren en de grote-kleine stappen voorwaarts die gemaakt worden mogen niet onderschat worden.

Want, zo beseft ook één van de engineers van het team van Berkeley: had jij 5 jaar geleden gedacht dat er al zelfrijdende auto’s over de snelweg van San Francisco zouden rijden