Voor mijn plezier ging ik vroeger nooit naar de wiskundeles, maar vandaag ben ik toch benieuwd naar de les van Steven Pemberton. De wiskunde- en informaticahoogleraar presenteert tijdens The Web and Beyond namelijk over social 3.0: Ofwel de ontwikkelingen die social media de komende tijd (zouden moeten) gaan doormaken.
Pemberton is een groot fan van social media. Onder Web 2.0 – de verzamelterm die Tim O’Reilly ooit bedacht – verstaan we alle websites en webdiensten die waarde krijgen naarmate gebruikers er data aan toevoegen. Facebook en Twitter zijn daar de meest voor de hand liggende voorbeelden van. Maar ook Flickr, stamboomsites zoals MyHerritage, LastFM, Wakoopa, Digg, etc.
Social Networks slaan bruggen, zorgen er voor dat we lange-afstandrelaties beter kunnen onderhouden en maken ons leven in heel veel opzichten makkelijker. Daar staan echter een aantal nadelen tegenover:
1) We worden platgebombardeerd met invites voor nieuwe social networks
2) Je investeert veel tijd in het aanmaken en updaten van je account, tot er soms ineens een betere website om de hoek komt kijken, waar je dat opnieuw mag gaan doen.
3) Je loopt het risico dat een webdienst er ineens mee stopt. Zoals Pownce, Jaiku, Google Video. Of dat een website zijn data niet backupped, zoals bij Magnolia het geval was.
4) Je loopt het risico dat je account gedelete wordt. Omdat je op een Facebook een foto van jezelf zet terwijl je borstvoeding geeft bijvoorbeeld, of probeert je Facebookcontacten naar Gmail te exporteren. Dat mag allemaal niet van Facebook. En dus loop je het risico dat je account, je contacten, foto’s en berichten allemaal in 1x weg zijn.
Met name dat laatste is voor Pemberton reden om te pleiten voor een nieuw model. “Social Networks are walled gardens” zegt hij “while the data should be yours”. Als de gebruiker in staat is om zelf zijn eigen data (profielgegevens, foto’s, vrienden, reviews, likes, etc.) op te slaan op een publieke server, kunnen diensten als Facebook, Twitter, Amazon en IMDB die gegevens daar vanaf halen en hergebruiken. Maar alle data blijft voor altijd van jou.
Het lijkt een utopie, maar volgens Pemberton is het mogelijk door middel van het gebruik van RDFa: een markuplanguage die betekenis geeft aan content. “It does for meaning what CSS did for presentation”. Het betekent in de praktijk dat je webbrowser niet alleen ziet dat de Dutchcowgirls site dit lettertype moet krijgen (CSS), maar dat dit artikel een 1) blogpost is van 2) mij over 3) een event (RDFa). Door content op die manier indexeerbaar te maken zouden we in de toekomst nog veel betere en betekenisvollere webdiensten kunnen gaan bouwen.
Google maakt nu al gebruik van RDFa en ziet bijvoorbeeld dat sommige tekstblokken op een site als Amazon ‘een review’ zijn en kan de content als zodanig aanduiden in zijn zoekresultaten. De mogelijkheden voor online shops, archieven, wetenschappelijke publicaties, twitter, facebook, etc. lijken eindeloos.
Volgens Pemberton zijn Sociale Netwerken ‘Fun, useful and here to stay. However in their current incarnation they have too much power over you, the data and your privacy. We need a distributed social networking system where you own your data. Aggregators who use RDFa could supply the same value as social sites in the future’.
Ben erg benieuwd of zijn voorspelling rondom het semantische web binnen nu en afzienbare tijd uitkomt, met alle ophef rondom privacyissues op Facebook lijkt de timing in elk geval right.