Ruim een jaar geleden startte journalist Laura Bates haar ‘Everyday Sexism Project‘. Een experiment om de dagelijkse hoeveelheid sexisme die vrouwen meemaken op de werkvloer of in andere omstandigheden, in kaart te brengen. Bates bedacht een feitelijk heel eenvoudige wijze om dit te doen: Elke dag konden vrouwen – én mannen – die een ‘act of sexism’ waarnamen of meemaakten deze tweeten naar haar twitteraccount @EverydaySexism.
Tot haar eigen verbazing kwamen er in een jaar tijd meer dan 25,000 meldingen binnen. Niet alleen uit Engeland, maar in totaal uit 15 landen. Haar campagne haalde de wereldpers en dat terwijl het aanvankelijk enkel de bedoeling was ‘een paar 100 reacties te verzamelen’. Het werden er uiteindelijk dus ruim 25,000, and counting. Reacties varieerden van vrouwelijke trouwambtenaren die werden verzocht plaats te maken voor een man (‘nothing personal’), nieuwslezers op Radio 1 die grapten dat vrouwen alleen goed zijn voor het huishouden & blowjobs, of een man die complimenten krijgt omdat hij op zijn eigen kinderen past. Daarnaast werden ook veel schrijnende gevallen van aanranding gemeld zowel op de werkvloer, in het uitgaansleven als in de familiekring.
Every time the project was featured in the foreign press, I would receive emails from women in those countries asking if they could start a version of the project there because it was desperately needed. Women in the US, Canada, Australia, South Africa, New Zealand, Russia, Italy, the Netherlands, Portugal, Brazil, Spain, Argentina, Germany, Austria and France have all volunteered to moderate the local content. We hope to make a great collective resource where we’ll be able to compare trends from different countries. In some ways we already can.
Ondertussen is het project – waarvoor de bedenkster geen budget gereserveerd had – dus behoorlijk uit de klauwen gelopen. Door alle aandacht had ze amper meer tijd om alle social media kanalen up to date te houden en iedereen van een reactie te voorzien. Temeer daar tijdens het project steeds meer aandacht kreeg van vakbonden, politieke partijen en minsteries, universiteiten en scholen, die informeerden naar het beschikbaar stellen van alle verzamelde data. Ook kreeg ze behalve nuttige reacties een enorme hoeveelheid aan hate mail.
One of the earliest entries read: “You experience sexism because women are inferior in every single way to men. The only reason you have been put on this planet is so we can fuck you.” The message ended: “Please die.” The sheer level of vitriol took me by surprise, as hate-filled missives poured in, ranging from graphic descriptions of domestic violence to threats of torture, death and rape.
Toch liet Bates zich niet uit het veld slaan, en gaat ze voorlopig nog even door met haar crowdsourced onderzoeksproject. Zelf een bijdrage leveren kan nog steeds op everydaysexism.com of door te tweeten naar @EverydaySexism