Grand Prix van de Verenigde Staten: Max kan weer voor een podium gaan op deze weergaloze baan
Koen Vergeer
Het Formule 1-circus trekt naar Amerika. Met ‘The Circuit of the Americas’ in Austin heeft de Formule 1 eindelijk weer een goed circuit op het werelddeel dat zich maar lastig liet veroveren.
Voor Vettel is het de laatste kans om de wereldtitel nog in zicht te houden. Hamilton kan dit weekend al kampioen worden en hoeft eigenlijk alleen maar te consolideren.
Het momentum schuift echter naar Red Bull. Op een uitdagende baan als deze zal Max Verstappen ongetwijfeld weer voor het podium gaan, en liefst de hoogste trede.
Autosport bestaat al heel lang in Amerika. De 500 mijl van Indianapolis is inmiddels de oudste race ter wereld. In navolging van Europa werd er al rond de vorige eeuwwisseling geracet. In 1904 werd de eerste Vanderbilt Cup verreden op Long Island nabij New York. Vijftig kilometer over onverharde wegen. Zie hier hoe het eraan toeging:
Watkins Glen
Tussen Amerika en de Formule 1 wilde het echter nooit zo boteren. Amerika had zijn eigen races: Indianapolis, Indycars, NASCAR. Dirt-tracks, ovals. Formule 1 met al z’n ingewikkelde regels en z’n labyrintische circuits was gewoon te Europees.
De Indy 500 was een tijdlang deel van het Formule 1-wereldkampioenschap. Het bleef echter een op zichzelf staand evenement. Het boterde gewoon niet. Toch, een wereldkampioenschap kon niet zonder de USA.
Pas in 1961 landde de Formule 1 echt in de States. Het circuit van Watkins Glen paste bij de Formule 1 en omgekeerd. Zo zag de Formule 1 er precies vijftig jaar geleden uit:
Het circuit van Watkins Glen lag in een mooi natuurgebied, meer dan vier uur rijden van New York. Omdat de race vaak aan het eind van het seizoen was, hing er altijd een relaxte vakantiesfeer omheen.
Coureurs en volgers logeerden in hetzelfde hotel, om er een weekend lang opgelucht feestjes te bouwen: weer een jaar overleefd. Nog een reden tot vrolijkheid: de prijzenpot van de United States Grand Prix was verreweg de vetste van het jaar.
Modderpoel
Overigens bouwde niet alleen de Formule 1-teams hun feestje. De “Glen” werd in de loop der jaren ook berucht vanwege The Bog. De Bog was een grote modderpoel op het binnenterrein. Studenten, hippies en gewoon tuig uit New York campeerden steevast rondom de poel, hielden er moddergevechten en reden er met auto’s en motoren doorheen.
Wanneer een auto bleef steken was hij voor de Bog en werd hij in brand gestoken. De rijke, ruige jaren zestig en zeventig.
Het waren de hoogtijdagen in het huwelijk tussen de USA en de F1 Deel deze quoteHet waren de hoogtijdagen in het huwelijk tussen de USA en de F1. Van 1976 tot 1983 stond er zelfs een tweede Amerikaanse Grand Prix op de kalender.
De Grand Prix van de Verenigde Staten West werd verreden in Long Beach, langs de haven.
Intussen stond de Glen echter onder druk. Er gebeurden afgrijselijke dodelijke ongelukken op de baan, en ernaast liep het ook meer en meer uit de hand: in 1974 brandde een Greyhoundbus van Braziliaanse F1-fans volledig uit in de modder van de Bog. Er moest iets veranderen.
Het circuit werd opgeknapt, de modderpoel gedempt en de baan veiliger gemaakt. Met als resultaat dat men de rekeningen niet meer kon betalen. In 1980 nam de Formule 1 afscheid van Watkins Glen. Het was het afscheid van een periode.
Naarstig werd er de jaren erna gezocht naar een alternatief. Er werden Grand Prix’ verreden in Las Vegas, Dallas, Detroit en Phoenix. In 1982 waren er zelfs drie races in de States, maar niets beklijfde. Er was ook niet echt belangstelling voor. Amerika had zijn eigen races. Hieronder de turbokanonnen in Las Vegas 1982:
Indianapolis
Ecclestone bleef echter zijn zinnen zetten op de Verenigde Staten. Lang, tot op de dag van vandaag, werd er gespeculeerd over een stratenrace in New York. In 2000 sloot de Formule 1 echter een monsterverbond met de tempel van de Amerikaanse racerij, de Indianapolis Motor Speedway. Er kwam een Grand Prix op Indianapolis. Niet op de brute oval, maar op een deel daarvan.
Het publiek was woedend: Juist in Amerika, waar de show voorop staat, zette de Formule 1 zichzelf verschrikkelijk voor schut Deel deze quoteDaarnaast slingerde de baan over het infield, het binnenterrein. De bedenkers begingen echter één miskleun: de Formule 1 reed over de befaamde oval tégen de rijrichting van de Indy 500 in. Het gaf een gevoel van spookrijders. Alleen al daardoor heeft het nooit echt gepast.
In 2005 kwam het bovendien tot een grote controverse inzake de banden. De banden van Michelin waren niet stevig genoeg en dreigden te exploderen, met name door de grote krachten op het oval-gedeelte.
Een duister politiek spel begon, waarbij niemand bereid was om water bij de wijn te doen, zodat op zondagmiddag alle Michelin-teams zich na de opwarmronde terugtrokken uit de race en slechts zes (!) auto’s van start gingen.
Het publiek was woedend. Juist in Amerika, waar de show voorop staat, zette de Formule 1 zichzelf verschrikkelijk voor schut. Gedaan was het met de romance. In 2007 verdween Indianapolis, nog altijd boos, van de kalender.
The Circuit of the Americas
Pas in 2012 keerde de Formule 1 weer terug in Amerika. In Texas dit keer. Nabij Austin werd een volledig nieuw circuit uit de grond gestampt. The Circuit of the Americas is eigenlijk een bloemlezing uit befaamde circuits in Europa.
De sprint heuvelopwaarts na de start doet denken aan de oude Österreichring, de supersnelle Esses daarna aan Becketts op Silverstone. De hairpin (bocht 11) herinnert aan de Spitzkehre op Hockenheim (of de hairpin van Magny Cours). Tegen het eind volgt een technisch gedeelte dat doet denken aan het stadiongedeelte van Hockenheim, met daarin een lange doordraaier met meerdere apex’, zoals de befaamde Turn 8 op het circuit van Istanbul.
Al die krenten uit de pap vormen samen natuurlijk een geweldig circuit. Lekker snel, een paar echte highspeed corners en veel plaatsen om in te halen, met name in bocht 11 en 12, maar ook zeker in bocht 1. Hieronder laat Fernando Alonso zien hoe. Na de inhaalmanoeuvre riep hij geheel in stijl over de boordradio: “Yiihaaa!”
Het circuit verkeert weliswaar in financiële moeilijkheden, omdat de staat Texas niet langer wil mee betalen, maar nu de Formule 1 in Amerikaanse handen is, zie ik The Circuit of the Americas niet snel meer van de kalender verdwijnen. Gelukkig maar.
Petje
Een bijzondere race was de wedstrijd uit 2015. Het weekend kende veel regen. De tweede vrije training en het derde deel van de kwalificatie werden afgelast, wegens te veel water op de baan. In zo’n geval bepaalt de uitslag van Q2 de startopstelling. Rosberg vocht in die wedstrijd voor zijn laatste kans op de titel. Bij de start werd hij echter hardhandig opzijgezet door Hamilton:
Op zulke momenten zie je dat Hamilton meer een meedogenloze racer is dan Rosberg. Later kreeg Rosberg toch weer de leiding, maar maakte in de slotfase een foutje, ging naast de baan en zag Hamilton binnendoor op de zege en zijn derde wereldtitel afsuizen.
Rosberg kon het maar moeilijk verkroppen. Nou ja, dat hij dat petje teruggooit kan ik me levendig voorstellen:
Red Bulls rukken op
Ik ben hier niet gekomen om vierde te worden Deel deze quoteMax eindigde in 2015 als vierde. Een evenaring van zijn beste resultaat dat seizoen in de Toro Rosso. In 2016 legde Max met de Red Bull de lat hoger. Toen hij tijdens de race de opdracht kreeg om zijn banden te sparen antwoordde hij korzelig: “Ik ben hier niet gekomen om vierde te worden.” Na 29 ronden viel hij uit met een defecte versnellingsbak. (Niet vergeten in alle euforie: zulke dingen kunnen nog steeds, elke keer.)
Het technische, snelle circuit ligt Max zeker, en de Red Bulls rukken op. Op zich lijkt Austin met zijn lange rechte stukken en hoge snelheden iets meer in het voordeel van de krachtigere motoren van Mercedes en Ferrari, maar Max heeft de smaak te pakken. You ain’t seen nothing yet, baby!
A post shared by Max Verstappen (@maxverstappen1) on
Fotografie: Wikipedia, Red Bull Content Pool, “The Bog” via YouTube.
Gifs via Giphy. Vector van circuit: Francesco Betti Sorbelli [CC BY-SA 3.0/GFDL] via Wikimedia Commons
