SXSW Interactive 2013 is geen event waarbij nog veel wordt stil gestaan bij de grote mediaverschuivingen van onze tijd zoals ‘internet’ en ‘social media’. Dat er de afgelopen jaren veel zaken veranderd zijn, staat namelijk vast. Geen sessies over ‘de explosieve groei van Facebook’ of ‘de teloorgang van print’ dus, zoals je dat op Nederlandse congressen gewend bent. In Austin vertellen veel gevestigde mediabedrijven hoe ze inmiddels met veel succes omgaan met nieuwe media.
Dat uit zich vooral in veel sessies die enorm de diepte in gaan. Zoals een hele interessante sessie van de BBC en New York Times die ik hier gisteren bijwoonde, over ‘The Science of Storytelling’. “Niet weten hoe het menselijk brein werkt als het een verhaal leest, is hetzelfde als een chiropractor die geen kennis heeft van spieren in het menselijk lichaam”, aldus Matt Danzico van de BBC.
Als programmamaker wilde hij weten hoe het menselijk brein verhalen verwerkt. Door zelf een verhaal te vertellen over een scène in een vliegtuig illustreert hij de wonderlijke wijze waarop onze hersenpan werkt: Aan het eind van zijn relaas hebben we allemaal een beeld bij de hoofdpersonages en de locatie waar het zich afspeelde, zonder dat die details benoemd zijn. Hoe kan dat?
Naar blijkt, kleurt ons brein een verhaal in met eigen ervaringen en beelden uit het verleden. We projecteren onszelf als het ware in het verhaal van anderen, we scannen in ons geheugen naar soortgelijke ervaringen om het plaatje compleet te maken. De sensatie die we bovendien meemaken op het moment dat we een verhaal lezen, of vertelt krijgen, is dezelfde als die we hebben als we zelf iets meemaken. Die gegevens worden in onze hersenen op dezelfde plaats verwerkt.
En beide ervaringen zijn voor mensen verslavend: Op het moment dat er nieuwe informatie ons brein binnenkomt wordt er adrenaline aangemaakt, en raken we enthousiast om het verhaal tot ons te nemen. Zo werkt dat ook online, vult New York Times editor Amy O’Leary aan. Headlines op een nieuwssite of in een RSS feed triggeren ons om door te klikken en te gaan lezen, tot op het verslavende af.
Maar als ons brein wordt teleurgesteld tijdens dit gedrag, haken we af. Bij het schrijven van titels voor artikelen, is de element of surprise dus erg belangrijk. Pas als iets ons verbaast, raken we getriggerd er op te klikken om meer te zien. Eenmaal op de pagina van het artikel, mag het stuk zelf nooit tegenvallen. Nee, het moet zelfs beter zijn dan het kleine hapje dat de auteur in de titel al weggaf.
Bij zowel BBC als NYT is het schrijven van goede titels en intro’s daarom inmiddels tot een kunst verheven, en hebben ze daar een aparte redacteur op aangesteld. Een leuk kijkje in de keuken bij gevestigde mediabedrijven, maar ook een interessante zoom in op de wijze waarop we online content verwerken en waarom goede verhalen vertellen zo belangrijk is.