Volgens analisten zal het de komende jaren weer drukker gaan worden op de snelwegen van ons land. Een aantrekkende economie en meer auto’s dan ooit zorgen voor een somber beeld voor de forens. Tegelijkertijd roepen trendwatchers en futurologen dat de toekomst van persoonlijk vervoer rooskleurig en vrijwel filevrij is, dankzij zelfrijdende auto’s en supersnelle treinen. Hoe kan dat dan?
Steeds vaker valt me op dat de wereld soms verdeeld lijkt in twee teams: “De Ver-van-mijn-bed-Shows” en de “Het-Kan-Me-Niet-Snel-Genoeggers”. Zelf ervaren? Begin in een gemeleerd gezelschap eens over het fenomeen ‘zelfrijdende auto’.
Toch staan we ontegenzeggelijk voor een aantal grote veranderingen als het gaat om persoonlijk vervoer. Singularity University-oprichter Peter Diamandis ziet vier grote bewegingen en is helder: “Deze veranderingen veranderen waar we leven, waar we werken en hoe we met elkaar interacteren.”
54 miljoen zelfrijdende auto’s
Als we kijken naar de technologische ontwikkelingen, dan staat buiten kijf dat een zelfrijdende auto voor de consumentenmarkt dichterbij is dan iedereen op dit moment denkt.
In 2035 rijden er meer dan 54 miljoen zelfrijdende auto’s op de weg en dat zal alles veranderen Deel deze quoteDe stap van ‘adaptive cruisecontrol’, ‘automatic park’ en ‘lane adjustment’ naar een volledig autonoom voertuig is technisch nog best een stap, maar deze innovaties in de huidige generatie auto’s zorgt er voor dat de consument al enigszins gewend raakt aan zo’n zelfdenkend vehikel.
Diamandis is stellig: in 2035 rijden er meer dan 54 miljoen zelfrijdende auto’s op de weg en dat zal alles veranderen.
Volgens Diamandis zorgen zelfrijdende auto’s voor minder doden in het verkeer, omdat ze niet dronken zijn, niet met hun telefoon zitten te spelen op de weg of in slaap vallen. Dit jaar liet Astro Teller, van Google X, op SXSW al weten dat mensen de meest onzekere factor bleken in de proeven die Google doet met een zelfrijdende auto:
We zeiden tegen die mensen dat ze wel continu moesten opletten, als de auto zelf reed. Wat bleek: mensen gingen allemaal dingen doen terwijl ze achter het stuur zaten en letten totaal niet op. Het leerde ons dat mensen geen betrouwbare back-up zijn voor het systeem.
Daarnaast kunnen er, door gereguleerd rijden, meer auto’s de weg op en dus zal er effectief weer ‘land vrij komen’, aldus de Amerikaan.
Effectiviteit is sowieso een belangrijk onderdeel van Diamandis zijn geloof in autonome voertuigen. Effectiever omgaan met (fossiele) brandstoffen, geld besparen en efficiënter je leven in kunnen delen omdat je van alles kunt doen in de auto zijn volgens de Amerikaan grote voordelen.
Toch ligt de waarheid voor wat betreft die zelfrijdende auto wel meer in het midden, tussen Diamandis en de mensen die het nog zien als een ver toekomstperspectief in. Immers, er zal nog veel moeten gebeuren om de wereld voor te bereiden op een autonoom voertuig, niet in de laatste plaats op het niveau van overheid en bestuur.
Hoopvol zijn de eerste initiatieven in de VS en het Verenigd Koninkrijk, waar diverse wetten al zijn aangepast en aangenomen rond autonoom en onderling communicerende voertuigen.
Daar staat tegenover dat hoewel Diamandis opmerkt dat ‘zo’n beetje elke grote autofabrikant’ bezig is met een autonoom voertuig, de industrie nou niet bepaald bekend staat om zijn vlotte adoptie en uitrol van echt disruptieve technologie, zoals in het geval van elektrisch rijden en de opkomst van Tesla.
Virtuele aanwezigheid
Er blijkt echter veel meer aan de hand te zijn dan ‘slechts’ die zelfrijdende auto. In de komende 10 jaar worden er door Diamandis en de door hem opgerichte Singularity University verschillende revoluties verwacht als het gaat om vervoer.
De eerste van in totaal vier revoluties zou op zeer korte termijn al impact kunnen gaan maken. Met de opkomst van verbeterde en beter betaalbare dataverbindingen en ‘nieuwe’ innovaties als VR en AR moet telewerken al binnen luttele jaren een hele nieuwe dimensie gaan betreden.
Dat klinkt wellicht bekend in de oren, want met de opkomst van webcams en VoIP werd er ook het hardst gejuicht uit het kamp van de telewerkers, die al sinds begin jaren ’90 hun steentje proberen bij te dragen in het terugbrengen van fileleed. De scores zijn wisselend, net als de support van werkgevers óf werknemers.
Toch valt er veel te zeggen voor de nieuwe boost aan die oude term. Alleen al in de VS wordt er jaarlijks meer dan 300 miljard dollar uitgegeven aan zakelijk vervoer, terwijl het met VR net zo goed mogelijk is om face-to-face met iemand te ontmoeten. Misschien zelfs wel beter.
“Als ik met iemand in gesprek ben via een virtuele link of zelfs een robot, kan ik zien hoe je reageert op ons gesprek en tegelijkertijd allerlei andere informatie opzoeken over onze vorige gesprekken”, aldus Diamandis. De Amerikaan heeft zelf intussen al 15 ‘telepresence robots’ op vier verschillende locaties rondrijden, zodat hij altijd aanwezig kan zijn indien nodig.
De Singularity University oprichter verwacht dat binnen nu en 10 jaar vergaderingen, zakelijke afspraken, conferenties en zelfs afspraakjes met je geliefde grotendeels bijgewoond zullen worden via VR of telepresence.
Daar gaat Diamandis dan wel volledig voorbij aan de natuurlijk sociale inborst van de mens: zorgde de opkomst van Twitter ook niet tot meer bijeenkomsten, borrels en events om elkaar ‘ook eens in het echt’ te ontmoeten?
De hype rond Hyperloop
In de zomer van 2012 gaf de staat Californië groen licht voor de bouw van een nieuw hogesnelheidstraject tussen Los Angeles en San Francisco. Met een gemiddelde snelheid van 320 kilometer per uur zouden passagiers in minder dan 3 uur tussen beide steden kunnen bewegen. Geplande oplevering: 2029. Geschatte kosten: 69 miljard dollar.
Met 1220 km/u is de reisafstand tussen Los Angeles en San Francisco nog maar 30 minuten. Deel deze quoteSuccesvol ondernemer Elon Musk (PayPal, Tesla, SpaceX) krabde zich achter de oren en liet een brainwave onderzoeken. Zijn concept voor een zogenaamde Hyperloop is een combinatie van een railgun (elektrisch geweer) en een air hockey tafel en zou veel hogere snelheden tegen veel lagere uitstoot kunnen bereiken. Belangrijker: eenzelfde traject tussen de twee Amerikaanse steden zou tussen de 6 en 10 miljard dollar kunnen worden gerealiseerd.
Intussen is een team van experts en investeerders aan de slag gegaan met het concept. Musk houdt zich vooralsnog op de achtergrond – de man heeft het iets te druk met ondernemingen als Tesla en SpaceX – maar heeft al wel aangeboden een testcircuit te willen bouwen, mochten er echt prototypes getest moeten gaan worden.
Die kans is groot en dat zou betekenen dat de reistijd tussen LA en San Francisco door een duizelingwekkende snelheid van 1220 kilometer per uur wordt teruggebracht naar minder dan 30 minuten.
Met zulke reistijden is de Hyperloop sneller dan een vliegtuig met het gemak van opstappen van een metro. Diamandis (ook investeerder in het project) ziet dan ook grote veranderingen:
“Met zulke reistijden worden steden niets meer dan metrohaltes en verdwijnen grenzen, verandert de huizenmarkt voorgoed en worden steden minder overbevolkt.”
Voor dat het zover is, is er nog een behoorlijke weg af te leggen. In het geval van de Hyperloop zal de theorie nog moeten worden beproefd in de praktijk en dat zal tot in de puntjes moeten worden gedaan voordat er daadwerkelijk mensen met 1220 kilometer per uur door een buis worden geschoten.
Desalniettemin is er momentum en good will voor het moonshot van Musk en de zijnen. Net als de ondernemer lijkt ook de rest van de wereld klaar voor een vijfde manier van transporteren.
En nu afwachten of ze dat sneller kunnen realiseren dan die ‘ouderwetse’ treinrails.
Waar blijven de jetpacks?
In 2011 haalde investeerder Peter Thiel het nieuws met het manifest ‘What Happened To The Future?’, waarin Thiel – samen met zijn collega investeerders van Founders Fund – zich afvragen waarom de technologische innovatie tot een stop lijkt te komen.
We wilde vliegende auto’s, maar kregen 140 karakters Deel deze quoteThiel en consorten zijn op zoek naar ambitieuzere ondernemers, leiders met een visie die verder gaat dan een sociaal netwerk of een vernuftige app. Meest in het oog springend is de subtitel van het schrijfwerk: “We wilden vliegende auto’s, maar kregen 140 karakters”.
Amper vier jaar later is het manifest hopeloos achterhaalt. In alle besproken branches zijn durfals opgestaan die de industrieën naar nieuwe hoogte willen stuwen; van automotive tot energiemaatschappij, zelfs internetproviders en zorgverzekeraars. En ja, ook vliegende auto’s.
Sind eind vorig jaar maakt het Slowaakse Aeromobil al faam met hun vliegende auto (ondanks dat een recente testvlucht iets minder verliep), maar er zijn ook andere – compactere – alternatieven in ontwikkeling.
De meest onopvallend opvallende is Zee Aero, een bedrijf waar volgens diverse geruchten ook stevig in geïnvesteerd is door Google. Het bedrijf heeft een werkend prototype van een vliegende auto die verticaal kan opstijgen en landen, zonder dat hij breder wordt dan een gemiddelde parkeerplaats bij het winkelcentrum. Een soort maxi-drone, dus.
De samenkomst van drie belangrijke technologieën zorgt voor een versnelde ontwikkeling in dit gebied: hoge kwaltiteit batterijen, zelfstandige navigatie (autopilot) dankzij speciale GPS en nieuwe, lichtgewicht maar oersterke bouwmaterialen.
Wie de moeizame integratie van (compacte amateur) drones volgt, kan zich amper voorstellen dat er binnen 10 jaar heldere regelgeving kan zijn rondom het gebruik van persoonlijk vliegend vervoer.
Hoewel de regels rond drones een speelveld kunnen creëeren voor dit soort concepten, is het reguleren van consumentenverkeer in de lucht natuurlijk geen makkelijke klus. Daarentegen zijn diverse spelers op de markt al lang bezig met die volgende stap, waaronder NASA.
“Voor drukbevolkte steden zijn dit soort voertuigen een uitkomst,” aldus Diamandis, “maar voor grote delen van Afrika, waar wegen soms compleet onbegaanbaar zijn gedurende bepaalde seizoenen, is een vliegende uitkomst een revolutie”. De Amerikaan vergelijkt de ontwikkeling met ‘het overslaan van de telefoonlijn en direct met GSM’s aan de slag gaan’.
Impact
We kunnen rustig vaststellen dat er de komende 10 jaar voldoende gaat veranderen op het gebied van persoonlijk vervoer. Of alle revoluties die Diamandis voorstelt volledig gaan doorkomen in die tijdspanne, valt te betwijfelen.
Het is echter wel veilig om te stellen dat met name de snelle ontwikkeling en opkomst van autonome voertuigen en VR voor de grootste impact zullen gaan zorgen. Hoe groot die impact zal zijn, is lastig inschatten. Diamandis mikt op 54 miljoen zelfrijdende auto’s in 2035, terwijl er vorig jaar nog 80 miljoen auto’s wereldwijd werden verkocht.
Wat niet zal veranderen is de teamverdeling in de discussie: lijkt het je allemaal nog steeds ver van je bed, of kan het je niet snel genoeg gaan?