Augmented reality. Eind vorige eeuw was het al regelmatig onderdeel van science fiction-films en waren de verwachtingen van deze technologie -samen met virtual reality- hoog. Maar pas sinds de opkomst van de smartphone de afgelopen tien jaar is het een techniek waarin echt veel wordt geïnvesteerd.
In het Nederlands wordt augmented reality wel eens vertaald als toegevoegde realiteit. Een lelijke term, maar hij dekt wel de lading: je voegt iets toe aan de werkelijkheid. Het in 2009 opgerichte Layar is daar bijvoorbeeld nog steeds druk mee. De dienst is vooral bekend door de samenwerkingen met tijdschriften: je richt je telefoon op een plaatje (bijvoorbeeld) een advertentie en zag op je scherm plots iets boven de bladzijde zweven.
Layar, wat overigens van oorsprong een Nederlands bedrijf is, werd gezien als een bedrijf dat augmented reality tot een succes zou maken. En veel mensen zullen dankzij Layar ook wel eens kennis hebben gemaakt met de technologie, zonder misschien te weten dat het zo heet.
Dat zelfde geldt trouwens voor Nintendo, die het onderdeel maakte van de mobiel spelcomputer 3DS. Je kunt wat simpele spelletjes spelen met augmented reality, dankzij de dubbele camera op de achterkant van de spelcomputer en de meegeleverde kaartjes met karakters als Mario erop. Albert Heijn gebruikte de technologie afgelopen tijd als onderdeel van de Dinoplaatjes-actie. Opnieuw een manier om veel mensen een keer kennis te laten maken met het fenomeen.
Er is een gebrek aan toepassingen voor een breed publiek die zorgen dat augmented reality meer is dan een gimmick. Deel deze quoteMaar een grote doorbraak van de technologie laat op zich wachten. Deels door technisch beperkingen. In het begin was er bijvoorbeeld altijd een marker nodig (een kaartje, een plaatje of in ieder geval een voor de software herkenbaar punt in de echt wereld). Maar vooral door het gebrek aan toepassingen voor een breed publiek die zorgen dat augmented reality meer is dan een gimmick.
Layar heeft dat in het begin zeker wel geprobeerd, door bijvoorbeeld informatie over locaties in de echte wereld toe te voegen aan je camerabeeld. Je kon dan letterlijk om je heen kijken met je telefoon en zien wat zich waar bevond. Het grote succes dat de techmedia aan deze toepassingen van augmented reality toedichtten bleef echter uit. Misschien was Layar te hier te vroeg mee of was het nut voor de ‘gewone gebruiker’ toch te beperkt.