Wanneer er communicatie plaats vindt tussen doven en slechthorende is gebarentaal bijna over terw wereld de oplossing. Wanneer één van de twee geen gebarentaal ‘spreekt’ is er echter alsnog een barrière.
Roozbeh Jafari is professor in Biomedical Engineering op de Universiteit van Texas en onderzoeker aan het Centre for Remote Health Technologies en is bezig met een nieuwe tool die de oplossing voor deze taalbarrière biedt.
Op Mashable laat Roozbeh weten dat dit niet de eerste oplossing voor dit probleem is. Het meest succesvolle project tot nu toe bestaat uit een camera die beweging van de handen naar woorden vertaalt. Volgens Roozbeh is deze technologie alleen niet precies genoeg waardoor communicatie tussen beide alsnog faalt. Daarnaast moet de camera die de beweging trackt constant overal mee naar toe genomen worden.
Roozbeh is daarom bezig met een nieuw project dat nog geen naam heeft. Het maakt geen gebruik van een camera, maar probeert door middel van bewegingssensoren en draagbare spier-trackers bewegingen te registeren en te vertalen naar woorden. Dit lijkt op de handschoen waar we eerder overschreven.
De spier-trackers meten elektrische signalen die onze spieren afgeven bij het maken van bewegingen. Computers en specialisten zijn in staat deze elektrische signalen te interpreteren en samen met een aantal bewegingssensoren weten ze zo de verschillende handgebaren van elkaar te onderscheiden.
Roozbeh denkt dat de technologie niet alleen handig is voor het vertalen van handgebaren, maar straks ook als toevoeging in huis kan worden gebruikt. Met de technologie zou je dan bijvoorbeeld al je apparaten moeten kunnen besturen aan de hand van handbewegingen.