Stappentellers en hartslagmeters in overvloed, maar een foodtracker in de vorm van een wearable blijkt in de praktijk toch lastiger dan gedacht. Een nieuwe prototype van de Universiteit van Alabama is de volgende poging in een serie van eerdere experimenten.
De AIM, Automatic Ingestion Monitor, is het best te vergelijken met een hoorapparaat. De kleine wearable bestaat uit een kleine camera, die elke maaltijd fotografeert en analyseert, en een bewegingssensor op de kaak die meet hoeveel er van de maaltijd is gegeten door je kauwbeweging te monitoren.
Niet voor niets een prototype: zowel de techniek om voedingswaarden te extrapoleren van foto’s als de toevoeging van het monitoren van je kauwgedrag geven op zijn best ‘guesstimates’. Daarnaast is het ontwerp van de wearable natuurlijk alles behalve geschikt voor de consumentenmarkt.
De zoektocht naar een fysieke foodtracker lijkt dus nog even door te gaan…